8
Eνατενίσεις
ρούς που διερχόμαστε, να συμβάλει, ει δυνατόν,
στη στήριξη του λαού και την καθοδήγησή του
για να κατευθυνθεί στους πυλώνες της σωτηρίας
του. Είμαι βέβαιος ότι το πνεύμα αυτό διακατέχει
τον εκκλησιαστικό και δημοσιογραφικό χώρο και
ότι ο κοινός σκοπός οπλίζει τους εκπροσώπους
του με τον κατάλληλο λόγο για να ανταποκρίνο-
νται στην αποστολή τους. Στην προσπάθειά τους
αυτή, πράγματι, δεν λείπουν οι ακρότητες και οι
λογικοί μετεωρισμοί, που δεν επιτρέπεται όμως να
οδηγούν σε έντονες αντιπαραθέσεις, με απολυτο-
ποιήσεις, παρερμηνείες και βλαπτική για τον απώ-
τερο σκοπό επιχειρηματολογία. Ως ακαδημαϊκός
δάσκαλος γνωρίζω ότι οι Σχολές δημοσιογραφίας
παρέχουν στους σπουδαστές τους, και μέλλοντες
δημοσιογραφικούς μαχητές, τις κατάλληλες οδη-
γίες και κατευθύνσεις προς αποφυγή ακροτήτων
και παρερμηνειών σε θέματα και ζητήματα που
υπεκφεύγουν των δυνατοτήτων τους. Ο θεολο-
γικός χώρος είμαι επίσης σε θέση να γνωρίζω ότι
κινείται προς την ίδια κατεύθυνση. Ο «καθείς εφ’
ω ετάχθη».
Έτσι ο τύπος, που φιλοξενεί το κείμενο του
Μητροπολίτη και άλλων σχολιαστών, μου παρέχει
τηδυνατότητανα διατυπώσωκάποιες απόψεις μου
σχετικά με το ζήτημα που όλη την υφήλιο απασχο-
λεί, της οικονομικής δηλαδή κρίσης και να αφήσω
να φανεί η μετά λόγου και εμπεριστατωμένη θεο-
λογικά ενασχόληση τουΠανιερώτατου, Μητροπο-
λίτη Κύκκου και Τηλλυρίας κκ. Νικηφόρου με το
θέμα αυτό.
Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης χρησιμοποί-
ησε, τον γνωστό σε μας τους ειδικούς, λεγόμενο
προφητικό λόγο, που έχει χαρακτήρα ποιμαντικό,
κοινωνικό και παιδαγωγικό για τον λαό του Θεού,
ο οποίος συνειδητά συμμετέχει στη λειτουργική
και λατρευτική ζωή της Εκκλησίας. Αυτόν τον
λόγο χρησιμοποίησαν οι προφήτες για να επαναφέ-
ρουν τον Ισραηλιτικό λαό, όταν απομακρυνόταν
από τον αληθινό Θεό, με κίνδυνο την πλήρη εκ-
κοσμίκευσή του, αυτόν χρησιμοποίησε ο Ιωάννης
ο Πρόδρομος για να επαναφέρει τον λαό από την
λατρεία των ειδώλων στην λατρεία του ζώντος
Θεού, αυτόν τον λόγο χρησιμοποίησε και ο ίδιος
ο Χριστός προκειμένου να οδηγήσει τον λαό του
Θεού στη μετάνοια και τη σωτηρία. Ο προφητικός
λόγος είναι ελεγκτικός λόγος, αλλά ποιμαντικός
και σωτηριώδης. Αυτόν τον λόγο χρησιμοποίησαν
οι απόστολοι. Αυτόν τον λόγο χρησιμοποίησαν και
οι Απόστολοι Βαρνάβας και Παύλος στην Πάφο,
προκειμένου να συνετίσουν τον Ελύμα τον μάγο
και να οδηγήσουν τον Ανθύπατο της Κύπρου Σέρ-
γιο Παύλο στον Χριστιανισμό και στην ίδρυση
της Εκκλησίας του νησιού. Γι’ αυτό χρέος έχουν
με αυτή την παράδοση να ευθυγραμμίζονται και
οι σύγχρονοι εκκλησιαστικοί ταγοί. Είμαι βέβαιος
ότι αυτές οι ιστορικές αναφορές θα μας οδηγήσουν,
χωρίς δολιχοδρομίες, με σοβαρό σημειολογικά
πλούτο, στο να αντιληφθούμε το φαινόμενο της
κρίσης που διερχόμαστε και από το οποίο ο καθέ-
νας, με τις προϋποθέσεις που διαθέτει, μπορεί να
βοηθήσει για την απεγκλώβισή μας απ’ αυτό.
Δεδομένου του γεγονότος ότι η οικονομική
κρίση είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την κρίση
των αξιών και την ηθική κατάπτωση, η όλη προ-
σπάθεια του εκκλησιαστικού χώρου στρέφεται
στον σωφρονισμό των ανθρώπων, στην επαναφο-
ρά τους στα χρηστά ήθη, για τη στήριξη των οποί-
ων γίνεται πάντοτε λόγος στον εκκλησιαστικό
χώρο. Προκειμένου να επιτύχει του σκοπού της
η Εκκλησία χρησιμοποιεί τον προφητικό, λοιπόν,
λόγο, ο οποίος καλεί επιτακτικά όλους σε μετά-
νοια. Ο τρόπος όμως με τον οποίο κανείς μετανοεί
και επανέρχεται σε μια γνήσια ανθρώπινη στάση
και ζωή είναι ποικίλος. Η Γραφή γέμει αυτού του
είδους παραδειγμάτων, τα οποία και είχε υπόψη
στις αναφορές του ασφαλώς ο Πανιερώτατος Μη-
τροπολίτης κκ. Νικηφόρος, μη έχοντας διόλου πα-
ρεκκλίνει από την αγιογραφική παρακαταθήκη,
τη σχετικήΠατερικήΠαράδοση καθώς επίσης και
από την Ορθόδοξη πνευματικότητα.
Ύστερα από το κήρυγμα του Μητροπολίτη,
χωρίς αμφιβολία μπορούμε ασφαλώς να οδηγηθού-
με σ’ εκείνο που άκουσε ο ιερός Αυγουστίνος, όταν
βασανιζόταν προκειμένου να ανακαλύψει την
αλήθεια, το Tolle, δηλαδή, et lege, Λάβε και διάβα-
σε, διάβασε αυτό που ο Απ. Παύλος σημείωνε στην
προς Ρωμαίους επιστολή: «διάκονός εστί σοι εις το
αγαθόν. εάν δε το κακόν ποιής, φοβού. Ου γαρ εική
την μάχαιραν φορεί, θεού γαρ διάκονός εστιν εις
οργήν, έκδικος τωτο κακόν πράσσοντι», καθώς και
εκείνο το «μη κώμαις και μέθαις, μη κοίταις και
ασελγείαις, μη έριδι και ζήλω, αλλ’ ενδύσασθαι τον
Κύριον Ιησούν» (Ρωμ. 13,4 και 13).
■
