2
Eνατενίσεις
Μυστήριο, ὅμως, εἶναι καί ἡ ἀπό τά ἐπίγεια πρός
τά οὐράνια μετάσταση αὐτῆς.
Καλούμαστε σήμερα οἱ πιστοί νά ἑορτάσου-
με τά «ἐπικήδεια», ποιοῦ; Τῆς Θεοτόκου Μαρίας,
πού δώρισε στόν κόσμο τήν πηγή τῆς ζωῆς καί τόν
ἐξουσιαστή τοῦ θανάτου! Καλούμαστε σήμερα
οἱ πιστοί νά πανηγυρίσουμε τά «διαβατήρια» τῆς
Παναγίας Παρθένου ἀπό τήν πρόσκαιρη στήν
αἰώνια καί μακάρια ζωή.
Ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, κοινός εἶναι ὁθάνατος
γιάκάθεἄνθρωπο. Τόνφυσικόθάνατοοὔτε ὁσαρ-
κωθείς Κύριος τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς ἀπέφυγε,
οὔτε καί ἡ Παναγία Μητέρα του ἦταν δυνατό νά
ἀποφύγει. Οἱ νόμοι τοῦ Θεοῦ εἶναι αἰώνιοι καί
ἀμετακίνητοι. Καί οἱ πάντες καί τά πάντα ἐξαρ-
τώμαστεἀπόαὐτούς, καίὑποκύπτουμεσ’ αὐτούς.
Ἡ εὐλαβική ὅμως ψυχή τῶν χριστιανῶν, ἤδη ἀπό
τῶν πρώτων χριστιανικῶν αἰώνων, ἀδυνατοῦσε νά
ἐννοήσει, πῶς ἦταν δυνατό ἡΠαναγία, πού γέννη-
σε τόν ἴδιο τόν χορηγό τῆς ζωῆς, τόν Σωτῆρά μας
Χριστό, νά ὑποστεῖ καί αὐτή τόν σκληρό νόμο τοῦ
θανάτου, καί τό σῶμά της νά διαλυθεῖ στή γῆ, καί
νά γίνει χῶμα. Γι’ αὐτό καί ἀποτελεῖ πίστη, βαθύ-
τατα ριζωμένη στήν ὀρθόδοξη παράδοση, πού
βιώνεται πλούσια στή λατρεία τῆς Ὀρθοδόξου
Καθολικῆς Ἐκκλησίας, ἡ Μετάσταση τῆς Θεοτό-
κου, ἡ μετάθεση, δηλαδή, τοῦ σώματός της ἀπό
τόν τάφο στά φωτεινά τοῦ οὐρανοῦ σκηνώματα,
ὅπου διατηρεῖται ἄφθαρτο μέχρι τῆς καθολικῆς
ἀναστάσεως. «Τοῦ Ὑψίστου θρόνος ἀνεδείχθης,
Δέσποινα, καί γῆθεν πρός οὐρανόν μετέστης σή-
μερον», ψάλλει πανηγυρικά ἡἘκκλησία μας.
Νά, γιατί ἡ Κοίμηση τῆς Θεοτόκου, πού σή-
μερα γιορτάζουμε, δέν εἶναι μιά πένθιμη ἐξόδια
ἀκολουθία, ἀλλά γιορτή χαρμόσυνη τῆς Ἐκκλη-
σίας. Εἶναι μιά πρόσκληση χαρᾶς, πού στέλλει ἡ
Ἐκκλησία, μιάπρόσκληση συμμετοχῆς σ’ ἕναπα-
νηγύρι, πού γίνεται γιάἘκείνην, τήΜάνα τοῦ Λυ-
τρωτῆ μας, μέσα ἀπό τή μορφή τῆς ὁποίας ἡ χάρη
τοῦ Θεοῦ πλημμύρισε τόν κόσμο, ἀναπλάθοντάς
τον. Ἡ Παναγία μέ τήν ἁγνότητα, τήν ἀγάπη, τήν
ὑπακοή καί τήν ταπείνωσή της, εἵλκυσε τή χάρη
τοῦ Θεοῦ, καί ἀξιώθηκε νά σαρκώσει καί νά γεν-
νήσει τόν Σωτῆρα καί Λυτρωτή μας, καί νά γίνει
Θεοτόκος. Ἔγινε ἡ Παναγία μέ τή σάρκωση καί
γέννηση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ ἡ γέφυρα,
πού μᾶς ἕνωσε καί μᾶς ἑνώνει μέ τόνΘεό, ἐξασφα-
λίζοντάς μας ἔτσι τήν αἰώνια ζωή καί σωτηρία.
Δίκαια, ἑπομένως, ἡ Ἐκκλησία μας, ἀναγνω-
ρίζοντας ὁλόκληρο τό ἐπίγειο καί οὐράνιο μεγα-
λεῖο τῆς Παναγίας, ἀπονέμει σ’ αὐτήν τήν ὕψιστη
τιμή. Ἡ Θεοτόκος εἶναι τό προσφιλέστερο καί
ἱερώτερο πρόσωπο μετά τόν Κύριο, καί γι’ αὐτό
συγκέντρωσε καί συγκεντρώνει τήν τιμή καί τήν
εὐλάβεια ὅλων τῶν χριστιανικῶν γενεῶν. Παρα-
κλητικοί κανόνες, κοντάκια, ὕμνοι, ἰδιόμελα, με-
γαλυνάρια, ἐξαποστειλάρια, δοξαστικά καί κάθε
μορφῆς ᾠδές καί ψαλμοί γράφτηκαν καί μελο-
ποιήθηκαν ἀπό τούς εὐσεβεῖς ὑμνογράφους καί
μουσουργούς τῆς Ἐκκλησίας μας, γιά νά ἐξάρουν
καί ἐγκωμιάσουν τό πανάγιο πρόσωπο τῆς ἀει-
παρθένου Μαρίας, πού ὑπῆρξε «τιμιωτέρα τῶν
Χερουβείμ καί ὑψηλοτέρα τῶν Σεραφείμ».
Ἰδιαίτερα, ὅμως, γιά μᾶς τούς Ἕλληνες ὀρθο-
δόξους χριστιανούς ἡ Παναγία εἶναι τό γλυκύ κα-
ταφύγιο. Μέσα στίς συμφορές τοῦ βίου σ’ Ἐκείνην
βρίσκουμε παρηγοριά καί στήριγμα, καί τόνωση
καί ἐλπίδα. Σέ καιρούς πολέμων καί διωγμῶν,
ἐπιδημιῶν καί σεισμῶν, ξηρασιῶν καί πλημμυρῶν,
πείνας καί ἀσθενειῶν ἡ Παναγία ὑπῆρξε τό κατα-
φύγιο λυτρώσεως καί θεραπείας ἀπό τά δεινά καί
τούς παντοίους κινδύνους.
Καί σήμερα, κάθε Ἕλληνας ὀρθόδοξος χρι-
στιανός, στήν Παναγία καταφεύγει, ὡς τήν κατ’
ἐξοχήν μεσίτρια πρός τόν Υἱό της καί Θεό μας,
γιά νά ἐκζητήσει τό ἔλεος, τή συγχώρηση καί τή
λύτρωση ἀπό κάθε θλίψη, κίνδυνο καί συμφορά.
Ἰδιαίτερα σέ περιόδους ἐθνικῶν κινδύνων στήν
Παναγία καταφεύγουμε ὅλοι οἱ Ἕλληνες, γιά νά
ἐκζητήσουμε τή σωτηρία τῆς πατρίδας καί τοῦ
ἔθνους. Ἡ Παναγία Παρθένος γιά τό ἑλληνικό
ἔθνος ἦταν, εἶναι καί θά εἶναι ἡ «Ὑπέρμαχος Στρα-
τηγός», διά τῆς ὁποίας «ἐγείρονται τρόπαια καί
ἐχθροί καταπίπτουσι».
Γι’ αὐτό καί μεῖς σήμερα, μέσα σέ τούτη τή δει-
νή ἐμπλοκή τῶν καιρῶν μας, πούἡμισήμαςπατρί-
δα ἐξακολουθεῖ, γιά τριάντα ὀκτώ τώρα χρόνια, νά
στενάζει καί νά ὀλοφύρεται ὑπό τό πέλμα ἀλλό-
φυλου καί ἀλλόθρησκου εἰσβολέα καί ἡ ἠθική καί
τό δίκαιο καταπατοῦνται μέ τόσο βάναυσο καί
ἀσυγκίνητο τρόπο, ὅσον οὐδέποτε ἄλλοτε, στήν
Παναγία μας νά προστρέξουμε πρέπει καί πάλι,
καί θερμά νά τήν παρακαλέσουμε μέ συντριβή καί
ταπείνωση νά σβήσει τή φλόγα τῆς φρικτῆς δοκι-
μασίας μας καί νά σωθεῖ ἡ πατρίδα μας.
Ἄν ἡ πατρίδα μας, ἀγαπητοί χριστιανοί, τρι-
άντα ὀκτώ χρόνια, μετά τή βάρβαρη τουρκική
εἰσβολή τοῦ 1974, δέν ἔχει βρεῖ ἀκόμα τή δικαίωσή
της, εἶναι γιατί τό ποτήρι τῶν ἀνομιῶν μας ξεχεί-
λισε. Δέν ζοῦμε σήμερα σύμφωνα με τόν νόμο τοῦ
Θεοῦ καί τή θέλησή του. Αὐτονομηθήκαμε σήμε-
ρα ἀπό τόν Θεό. Τόν διώξαμε ἀπό τή ζωή μας, καί
τήν ὀργανώσαμε χωρίς τόν Θεό καί χωρίς τό ἀπο-
λυτρωτικό κήρυγμα τοῦ Υἱοῦ τῆς Παρθένου, τήν
Κοίμηση τῆς ὁποίας σήμερα ἑορτάζουμε.
Ζοῦμε σήμερα μέρες ἠθικῆς παρακμῆς, σήψε-
ως καί διαφθορᾶς, ὅπου ἐπιβεβαιώνονται οἱ προ-
φητικοί λόγοι τοῦ Ἀποστόλου Παύλου γιά τούς
χαλεπούς καιρούς μας, ὁπότε θά εἶναι οἱ ἄνθρω-
ποι «φίλαυτοι, φιλάργυροι, ἀλαζόνες, ὑπερήφα-
νοι, βλάσφημοι, γονεῦσιν ἀπειθεῖς, ἀχάριστοι,
ἀνόσιοι, ἄστοργοι, ἄσπονδοι, διάβολοι, ἀκρατεῖς,
ἀνήμεροι, ἀφιλάγαθοι, προδόται, προπετεῖς, τε-
