Ενατενίσεις | Τεύχος 22 Ιανουάριος - Ιούνιος 2014 | Περιοδική Έκδοση Ιεράς Μητροπόλεως Κύκκου και Τηλλυρίας

192

Eνατενίσεις

ματος, θά μᾶς ὁδηγήσῃ εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν

(πρβλ. Ἰω. 16, 13).

Παρά ταῦτα, καθώς πορευόμεθα πρός τήν

πλήρη κοινωνίαν ἔχομεν ἤδη τό καθῆκον νά προ-

σφέρωμενκοινήνμαρτυρίαντῆςἀγάπηςτοῦΘεοῦ

πρός ὅλους τούς ἀνθρώπους, συνεργαζόμενοι εἰς

τήν ὑπηρεσίαν τῆς ἀνθρωπότητος, ἰδιαιτέρως διά

τῆς ὑπερασπίσεως τῆς ἀξιοπρεπείας τοῦ ἀνθρω-

πίνου προσώπου εἰς ὅλα τά στάδια τῆς ζωῆς καί

τῆς ἁγιότητος τῆς οἰκογενείας τεθεμελιωμένης

ἐπί τοῦ γάμου, τῆς προωθήσεως τῆς εἰρήνης καί

τοῦ κοινοῦ καλοῦ, καί διά τῆς ἀνταποκρίσεως εἰς

τήν ὀδύνην, ἡ ὁποία ἐξακολουθεῖ νά πλήττῃ τόν

κόσμον μας. Ἀναγνωρίζομεν ὅτι ἡ πεῖνα, ἡ πτω-

χεία, ἡ ἀμάθεια, ἡ ἄνισος διανομή τῶν ἀγαθῶν

πρέπει συνεχῶς νά ἀντιμετωπίζωνται. Ἀποτελεῖ

καθῆκον μας νά ἐπιζητῶμεν τήν οἰκοδόμησιν ἀπό

κοινοῦ μιᾶς δικαίας καί ἀνθρωπίνης κοινωνίας,

εἰς τήν ὁποίαν κανείς δέν θάαἰσθάνεται ἀποκλει-

σμένος καί περιθωριοποιημένος.

Εἶναι βαθεῖα πεποίθησίς μας ὅτι τό μέλλον

τῆς ἀνθρωπίνης οἰκογενείας ἐξαρτᾶται ἐπίσης

ἀπό τό πῶς προστατεύομεν -μετά συνέσεως καί

συμπαθείας καί μετά δικαιοσύνης- τό δῶρον τῆς

κτίσεως, τόὁποῖονὁΔημιουργόςμᾶς ἐνεπιστεύθη.

Οὕτως, ἀναγνωρίζομεν ἐν μετανοίᾳ τήν ἐσφαλμέ-

νην κακομεταχείρισιν τοῦ πλανήτου μας, ἡ ὁποία

ἰσοδυναμεῖπρόςἁμαρτίανεἰςτάὄμματατοῦΘεοῦ.

Βεβαιοῦμεν τήν εὐθύνην μας καί τήν ὑποχρέωσίν

μας νά ἀναπτύξωμεν αἴσθημα ταπεινότητος καί

ἐγκρατείας, ὥστε ὅλοι νά δύνανται νά αἰσθάνω-

νται τήν ἀνάγκην νάσέβωνται τήν δημιουργίαν καί

νά τήν προστατεύουν μέ φροντίδα. Ἀπό κοινοῦ

ὑποσχόμεθα τήν δέσμευσίν μας νά καλλιεργήσω-

μεν τήν συνείδησιν τῆςφροντίδος διάτήν δημιουρ-

γίαν καί τήν μέριμναν διά τήν προστασίαν της, ἐν

ὄψει τῆς ἀρνήσεως καί τῆς ἀγνοίας· ἀπευθυνό-

μεθα πρός πάντα ἄνθρωπον καλῆς θελήσεως νά

σκεφθῇ τρόπους διαβιώσεως ὀλιγώτερον σπατά-

λους καί περισσότερον λιτούς, ἐπιδεικνύοντες μι-

κροτέραν πλεονεξίαν καί περισσοτέραν γενναιο-

δωρίαν διά τήν προστασίαν τοῦ κόσμου τοῦ Θεοῦ

καί πρός ὄφελος τοῦ λαοῦ Του.

Ὑπάρχει ἐπίσης ἐπείγουσα ἀνάγκη δι᾽ ἀπο-

τελεσματικήν καί δεσμευτικήν συνεργασίαν τῶν

χριστιανῶν πρός τόν σκοπόν τῆς ἐξασφαλίσεως

παντοῦ τοῦ δικαιώματος τῆς δημοσίας ἐκφρά-

σεως τῆς πίστεως καί τῆς δικαίας μεταχειρίσε-

ως κατά τήν προώθησιν ἐκείνου, τό ὁποῖον ὁ

Χριστιανισμός ἐξακολουθεῖ νά προσφέρῃ εἰς

τήν σύγχρονον κοινωνίαν καί τόν πολιτισμόν.

Ἐπ᾽ αὐτοῦ, καλοῦμεν ὅλους τούς χριστιανούς

νά προωθήσουν αὐθεντικόν διάλογον μετά τοῦ

Ἰουδαϊσμοῦ, τοῦ Ἰσλάμ καί ἄλλων θρησκευτικῶν

παραδόσεων. Ἀδιαφορία καί ἄγνοια δύνανται νά

ὁδηγήσουν μόνον εἰς ἔλλειψιν ἐμπιστοσύνης καί

δυστυχῶς ἀκόμη καί εἰς σύγκρουσιν.

Ἀπό τήν ἁγίαν ταύτην πόλιν τῆς Ἱερουσα-

λήμ ἐκφράζομεν τήν κοινήν μας βαθεῖαν ἀνησυχί-

αν διά τήν κατάστασιν τῶν χριστιανῶν τῆςΜέσης

Ἀνατολῆς καί τό δικαίωμά των νά παραμένουν

πλήρεις πολῖται τῶν χωρῶν καταγωγῆς των. Ἐν

ἐμπιστοσύνῃ στρεφόμεθα πρός τόν παντοδύ-

ναμον καί φιλεύσπλαχνον Θεόν προσευχόμενοι

διά τήν εἰρήνην εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί τήν Μέσην

Ἀνατολήν ἐν γένει. Ἰδιαιτέρως προσευχόμεθα διά

τάς Ἐκκλησίας εἰς τήν Αἴγυπτον, τήν Συρίαν καί

τό Ἰράκ, αἱ ὁποῖαι ὑπέφεραν περισσότερον σο-

βαρῶς ἐξ αἰτίας τῶν προσφάτων γεγονότων. Ἐνθα

0ρρύνομεν ὅλας τάς πλευράς ἀνεξαρτήτως

θρησκευτικῶν πεποιθήσεων νά συνεχίσουν

ἐργαζόμενοι διά τήν καταλλαγήν καί τήν δικαίαν

ἀναγνώρισιν τῶν δικαιωμάτων τῶν λαῶν. Εἴμεθα

πεπεισμένοι ὅτι δέν εἶναι τά ὅπλα, ἀλλά ὁ διάλο-

γος, ἡ συγχώρησις καί ἡ καταλλαγή, τά μόνα δυ-

νατά μέσα διά τήν ἐπίτευξιν τῆς εἰρήνης.

Εἰς μίαν ἱστορικήν συγκυρίαν χαρακτηρι-

ζομένην ἀπό βίαν, ἀδιαφορίαν καί ἐγωϊσμόν, πολ-

λοί ἄνδρες καί γυναῖκες σήμερον αἰσθάνονται ὅτι

ἔχουν χάσει τόν προσανατολισμόν των. Ἀκριβῶς

διά τῆς κοινῆς μαρτυρίας μας πρός τήν καλήν

ἀγγελίαν τοῦ Εὐαγγελίου θά ἠδυνάμεθα νά βο-

ηθήσωμεν τούς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς μας νά

ἀνακαλύψουν τόν δρόμον, ὁ ὁποῖος ὁδηγεῖ εἰς τήν

ἀλήθειαν, τήν δικαιοσύνην καί τήν εἰρήνην. Ἡνω-

μένοι εἰς τάς προθέσεις μας καί ἀναμιμνησκόμε-

νοι τό παράδειγμα πρό πεντήκοντα ἐτῶν ἐδῶ εἰς

τήν Ἱερουσαλήμ τοῦ Πάπα Παύλου Ϛ΄ καί τοῦ

Πατριάρχου Ἀθηναγόρου, καλοῦμεν ὅλους τούς

χριστιανούς, καθώς καί πιστούς κάθε θρησκευ-

τικῆς παραδόσεως καί ὅλους τούς ἀνθρώπους

καλῆς θελήσεως, νά ἀναγνωρίσουν τό ἐπεῖγον τῆς

ὥρας ταύτης, τόὁποῖονμᾶς ὑποχρεώνει νάἐπιζη-

τήσωμεν τήν καταλλαγήν καί ἑνότητα τῆς ἀνθρω-

πίνης οἰκογενείας, μέ πλήρη σεβασμόν πρός τάς

νομίμους διαφοράς, διάτόκαλόν ὅλης τῆςἀνθρω-

πότητος καί τῶν γενεῶν τοῦ μέλλοντος.

10. Ἀναλαμβάνοντες τό κοινόν προσκύνη-

μα εἰς τόν τόπον ὅπου ὁ ἴδιος ὁ Κύριος Ἰησοῦς

Χριστός ἐσταυρώθη, ἐτάφη καί ἀνέστη, πάλιν,

ταπεινῶς παραθέτομεν εἰς τήν μεσιτείαν τῆς Πα-

ναγίας καί Ἀειπαρθένου Μαρίας τά μελλοντικά

ἡμῶν βήματα εἰς τήν ὁδόν πρός τήν πληρότητα

τῆς κοινωνίας, ἐμπιστευόμενοι ὁλόκληρον τήν

ἀνθρωπίνην οἰκογένειαν εἰς τήν ἄπειρον ἀγάπην

τοῦ Θεοῦ.

«Εὐλογήσαι ὑμᾶς Κύριος καί φυλάξαι ὑμᾶς·

ἐπιφάναι Κύριος τό πρόσωπον αὐτοῦ ἐφ᾽ ὑμᾶς

καί ἐλεήσαι ὑμᾶς καί δώῃ ὑμῖν εἰρήνην (Ἀριθμ. 6,

25-26)».

Ὁ Πάπας Ρώμης Φραγκῖσκος

Ὁ Κωνσταντινουπόλεως καί

Οἰκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαῖος