Επιτραχήλιο, 1735, Διαστ.146Χ24,2εκ.

Επιτραχήλιο, 1741, Διαστ.163Χ29,8εκ.



Ζεύγος επιμανικίων με παραστάσεις ένθρονης Θεοτόκου και της Μεταμόρφωσης του Χριστού.

        Το μοναστήρι του Κύκκου παρά τις τέσσερις καταστροφές, που υπέστη από πυρκαγιά, εξακολουθεί να διασώζει στα αμφιοφυλάκια του πολυάριθμα εκκλησιαστικά υφάσματα της μεταβυζαντινής περίοδου. Αντιπροσωπευτικά δείγματα από αυτά εκτίθενται στις προθήκες του Μουσείου.

Από τα ωραιότερα χρυσοκέντητα είναι ένας επιτάφιος του 1703, έργο της καταξιωμένης Κωνσταντινοπολίτισσας Δεσποινέτας. Ολόκληρη η σύνθεση του Επιτάφιου Θρήνου είναι κεντημένη πάνω σε ερυθρό μεταξωτό βάθος με χρυσά και αργυρά σύρματα και νήματα, ενώ τα γυμνά μέρη των μορφών αποδίδονται με λεπτές σιτόχρωμες κλωστές.

Σκέπη Αγίας Εικόνας της Παναγίας
του Κύκκου, 1780

Επιγονάτιο με παράσταση της Βάπτισης του Χριστού, 18ος αιώνας.

        Στο κέντρο μπροστά από το κουβούκλιο εικονίζεται η εναπόθεση του σώματος του Χριστού σε λάρνακα από τη θεοτόκο, τον Ιωάννη και τον Ιωσήφ. Στο βάθος τρεις μυροφόρες περιστοιχίζουν την Παναγία, συμμετέχοντας στον Θρήνο. Στο δεξιό άκρο, όρθιος ο Νικόδημος, κρατεί στα χέρια του το δοχείο με τη σμύρνα. Στις άκρες δυό ολόσωμοι άγγελοι με ιερατικά άμφια σεβίζουν, ενώ δυό εξαπτέρυγα περιστοιχίζουν το κουβούκλιο.

Επιτάφιος Θεοτόκου, 1847
Εργο Γρηγορίας Κώστα Παπά

Επιτάφιος,1703. Εργο Δεσποινέτας

         Η σύνθεση σχεδιάζεται ισορροπημένη μέσα στον χώρο, σχεδόν σε γεωμετρική διάταξη, αποδίδοντας με τις συγκρατημένες κινήσεις και τα εκφραστικά πρόσωπα το βαθύ αίσθημα λύπης, που θέλει να δώσει ο δημιουργός.

        Δυό μεγάλες προθήκες, προς το τέλος της αίθουσας 2, παρουσιάζουν την τελετουργική ενδυματολογία των διαφόρων βαθμίδων του ορθόδοξου ιερατείου (διάκονος, ιερέας, επίσκοπος)
Σε ξεχωριστό χώρο εκτίθονται νομίσματα της Βυζαντινής και οθωμανικής αυτοκρατορίας, καθώς και βυζαντινά και μεταβυζαντινά κοσμήματα.