160 / 196
158
Eνατενίσεις
κυπριακού ουρανού».
Ο άλλος στενός φίλος και συ-
νεργάτης τουΚλείτου Ιωαννίδη και
Πρόεδρος του Κ.Κ. της Διεθνούς
Ένωσης Συγγραφέων PEN κ. Πά-
νος Ιωαννίδης, αφούσυνόψισεστην
εισαγωγή του χαιρετισμού του τις
πολυσχιδείς συγγραφικές του δρα-
στηριότητες, επικεντρώθηκε σε ένα
έργο ζωής, το οποίο και διέγραψαν
εν συντομία οι δύο προηγούμενοι
υψηλοί ομιλητές: τη μακρόχρονη
ενασχόλησή του με την Προφορική
Ιστορία, όπως την καθιέρωσε μέσα
από τη μεγάλης ακροαματικότητας
ραδιοφωνικήεκπομπήτουΡΙΚ«Ρα-
διοσκόπιο» στα πρότυπα παρόμοιας
ραδιοφωνικής εκπομπής, που πα-
ρακολουθούσε στο Παρίσι. Από τα
δικά μας ραδιοφωνικά κύματα παρήλασαν 600 τό-
σες προσωπικότητες από όλους τους τομείς ανθρώ-
πινης δραστηριότητας, υπενθύμισε ο τότε διευθυ-
ντής του μοναδικού στην Κύπρο ραδιοφωνικού
σταθμού κ. Πάνος Ιωαννίδης, οι προφορικές μαρ-
τυρίες των οποίων, οι γνώσεις και εμπειρίες τους
συγκρότησαν ένα θησαυροφυλάκιο – έναυσμα για
την Ιστορία του τελευταίου αιώνα στον τόπο μας.
Εξήγησε, επιπρόσθετα, τη διαδικασία αξιοποίησης
των εκπομπών εκείνων με την καταγραφή και την
ενσωμάτωσή τους σε μια σειρά οκτώαξιόλογων τό-
μων, που κυκλοφόρησαν υπό τον τίτλο Πρόσωπα
και Ιδέες. Από ταμνημειώδησυγγραφικά πονήμα-
τα τού συνεπώνυμουκαι συνοδοιπόρου του, εκτός
από το τρίτομο έργο του για την Ι. Μονή Κύκκου
και τη συμβολή της στον απελευθερωτικό Αγώνα,
που εγκωμιάστηκε από τους προηγούμενους δύο
ομιλητές, σημείωσε, επίσης, την έκδοση πολύτο-
μων αυτοτελών έργων, αφιερωμένων στους ήρωες
Κυριάκο Μάτση και Μάρκο Δράκο. Άκρως συγκι-
νητικός εν είδει προσωπικής εξομολόγησης ήταν ο
επίλογος του κ. Πάνου Ιωαννίδη διά στόματος του
κ. Κώστα Χατζηγεωργίου, εφόσον ο ίδιος λόγω σο-
βαρού κωλύματος αδυνατούσε να παρευρίσκεται
στην εκδήλωση προς τιμή του καλού του φίλου.
Αξίζει να μεταφέρουμε αυτούσιες εδώ τις τελευ-
ταίες γραμμές του θερμού του χαιρετισμού, ειλημ-
μένες από το θεατρικό του Συλλείτουργο για τον
ΚυριάκοΜάτση: «“Τα βιβλία τουΚλείτου μ’ έχουν
πείσει πως οι ήρωες και οι άγιοι είναι όψεις του
ιδίου ουράνιου νομίσματος”. Του νομίσματος που
λαμποκοπάει μέσα στα έργα του εκλεκτού συνερ-
γάτη και φίλου Κλείτου και το χαιρόμαστε όλοι».
Ακαδημαϊκού επιπέδου υπήρξε, τέλος, η αντι-
φώνηση του Κλείτου Ιωαννίδη, που εστιάστηκε,
κατ’ εξοχήν, στη φιλοσοφία και την ποίηση στη
διαλεκτική τους ζύμωση, τη ζωτική ανατροφο-
δότηση της αμφίδρομης διαχρονίας τους και στη
συνθετική πράξη του υπέρτατου νοήματός τους.
Σε έναν εκ βαθέων απολογισμό προσωπικής εκ-
μυστήρευσης και αποτυπώνοντας συνοπτικά την
εντρύφηση στη φιλοσοφική του διαδρομή, για την
αφετηρία της εκκίνησής του παρέπεμψε στον ορι-
σμό της φιλοσοφίας κατά τονΠλατωνικόΦαίδωνα
ως
Μελέτης Θανάτου.
Νοηματοδοτώντας την πρό-
σληψη του αιώνιου έναντι του φθαρτού και πεπε-
ρασμένου και εξ αφορμής της εκδημίας την ίδια
εκείνη ημέρα ενός ενάρετου χριστιανοπρεπούς
ανδρός, του αείμνηστου Τάσου Μητσόπουλου,
απεκάλεσε την επίγεια ζωή ως προσωρινή παροι-
κία παρεπίδημων στον πρόσκαιρο κόσμο μας. Το
ζητούμενο, υπογράμμισε, συνιστά η έξοδος από τη
χρονικότητα και η δύσκαμπτη πορεία προς την αι-
ωνιότητα. Εν όψει της σημερινής εποχής, που ευ-
στόχως την ταύτισε με την ευαγγελική παραβολή
του άφρονος πλουσίου, προέχει η Πλατωνική και
πάλι «ψυχής περιαγωγή» για κατάκτηση της αυ-
τογνωσίας και επιστροφή στο αληθινό ον ή στο Εν
του Πλωτίνου, εν άλλοις λόγοις στη χριστιανική
θεότητα. Την οντολογική αυτή επάνοδο τη συνέ-
δεσε χαρακτηριστικά με την αναπτέρωση τωνψυ-
χών, σύμφωνα με τον
Φαίδρο
τουΠλάτωνος, όπως
τις συναντούμε στον φιλόσοφο της αέναης αναζή-
τησης της σοφίας, στον φιλόκαλο του αιώνιου και
θείου κάλλους, στον μουσικό των Μουσών και δη-
μιουργών του ανθρώπινου πολιτισμού, καθώς και