161 / 196
Eνατενίσεις
159
στον ερωτικό της αθανασίας, κατά το Πλατωνικό
Συμπόσιο
. Όλα αυτά τα ύψιστα και ουρανόπε-
μπτα, που μετουσιώθηκαν, κατά τον ίδιο, σε αλη-
θινή ποίηση με την άρρηκτη σύζευξη του φιλοσο-
φικού και τραγικού Λόγου, ήτοι στην Πλατωνική
της θεώρηση και την Αριστοτελική της ερμηνεία
ως φιλοσοφικότερης τής ιστορίας.
Στο σημείο αυτό δεν θα λησμονούσε, ασφα-
λώς, τον στοχαστικό Καβαφικό συνειρμό, για να
συγκεφαλαιώσει ότι οι μελέτες, οι καταγραφές και
οι ατέρμονές του αναζητήσεις «μόρφωσαν και μορ-
φώνουν τις βουλές της ποιήσεώς του», που δροσί-
ζονταν με «τη δρόσο αερμών», από την πηγή της
θείας χάριτος και την επενέργεια του Αγίου Πνεύ-
ματος· εφόσον η καθαυτό αποστολή της ποιητικής
ευβουλίας είναι η ιέρωσητουκόσμου, πουτον απο-
ϊέρωσε ο καταναλωτικός υλισμός και οι κακοί δια-
χειριστές του. Την επαναστατική ανατρεπτικότη-
τα της ποίησης και την αποκαλυπτική αφαιρετική
της δύναμη δεν την ανήγαγε μόνο στον Σαρτρ, τον
ΤίτοΠατρίκιο, τονΜπωντλαίρ, τονΡεμπώκαι στα
«σημαινόμενα» τουΗρακλείτειουκαιΠλωτινικού
λόγου, αλλά και στην Καινή Διαθήκη μέσα από το
παραστατικό σχήμα της σταδιακής ανάβασης στις
κλίμακες του Σταυρού, όπου ο αληθινός ποιητής
μπορεί με τα καινούργια δημιουργικά εκφραστικά
του μέσα να ενωτιστεί «τα υπερβατικά ψελλίσμα-
τα». Οποιητής, πουως προς τους ευγενείς του στό-
χους και την ιερή του αποστολή, δεν διαφέρει από
τους άλλους αγωνιστές του πνεύματος, της πατρί-
δος και της Εκκλησίας, χαλαστές και δημιουργούς
ταυτόχρονα του κόσμου. Κατά μία άλλη εύστροφη
σύλληψη ο Κλείτος Ιωαννίδης παρομοίασε τους
πραγματικούς ποιητές με τους αρχαιοελληνικούς
σαμάνες, τουτέστιν με τους θείους άνδρες του
Σοφοκλή στην
Ηλέκτρα
του, που ανεβοκατέβαι-
ναν από τον ουρανό στον Άδη, όπως ο Ορφέας, ο
Οδυσσέας και ο Χριστός με την ειδοποιό διαφορά
του Θεανθρώπου Λυτρωτή. Την εις Άδου κάθοδο,
υπέδειξε, είχε επιλέξει και ο Σωκράτης, πίνοντας
το κώνειο, για να κομίσει στον κόσμο το φως και να
διαλύσει τα σκοτάδια της πλάνης.
Ως προς την εντρύφησή του στην Προφορική
Ιστορία, για την οποία έκαμαν σύντομη ή εκτενέ-
στερη αναφορά οι τρεις ομιλητές, την υπερασπί-
στηκε σθεναρά, υπογραμμίζοντας τον Ηροδότειο
χαρακτηρισμό, που επαξίως του απέδωσε ο Κα-
θηγητής Μουτσόπουλος. Γιατί, όπως εμφαντικά
δήλωσε, πρόθεσή του δεν ήταν απλώς η αρχειο-
θέτηση γεγονότων και ξηρών τετριμμένων γνώ-
σεων, αλλά μέσα από τον πνευματικό και ψυχικό
διάλογο, να γνωρίσει τον ψυχισμό των ανθρώ-
πων, αποκομίζοντας τις βιωματικές εμπειρίες και
τη σοφία τους. Αφήνοντας με αυτά να νοηθεί ότι
η πληθώρα των συνδιαλεγομένων μαζί του και η
πολλαπλότητα των απόψεων, των ενεργημάτων
και των ηρωικών τους πράξεων συνιστά το συλ-
λογικό συνειδέναι του ιστορικού μας βίου. Προ-
σφυή παραδείγματα τέτοιων ηρωικών πράξεων,
σύμφωνα με τις μαρτυρίες των οικείων και των
συναγωνιστών τους, στάθηκαν οι θυσίες των
αγωνιστών-ηρώων της κυπριακής ελευθερίας,
όπως τουΜάρκου Δράκου και του Γρηγόρη Αυξε-
ντίου, που ο κ. Ιωαννίδης τις συνήψε με δρώμενα
και προεκτάσεις από την Ελληνική Ιστορία και
Φιλοσοφία.
Στις ακροτελεύτιες βαθυστόχαστες σκέψεις
του ο τιμώμενος δρ. Κλείτος Ιωαννίδης επανήλθε
στη διαλεκτική συνάντηση του αρχαίου Λόγου
και του χριστιανικού Λόγου, τεκμηριώνοντας
ταυτολογικά την Πλατωνική μουσική και ποίηση
με τη δικαιοσύνη και τη Βασιλεία του Θεού. Άλ-
λωστε, οι δύο επαναστάσεις που αναμόρφωσαν τον
κόσμο συνέβησαν η μια στη Μικρά Ασία με τον
αρχαϊκό Λόγο και η άλλη στις ακτές της Παλαιστί-
νης με τον ένσαρκο θείο Λόγο. Αυτό υπήρξε και το
θαύμα της μυστηριακής ενόρασης και η αποκρυ-
πτογράφησή του οδήγησε στον τρόπο της ποιητι-
κής του δημιουργίας, αλλά και στην αιτία, κατά
τη δική μας συμπερασματική κρίση, της υπαρξια-
κής του συνείδησης, που συναιρεί το ενθάδε με το
επέκεινα. Μια πορεία ακατάπαυστης φιλοσοφικής
ζήτησης, μυσταγωγικής θέασης των πραγμάτων
και αυθεντικής ποιητικής δημιουργίας με τη Σω-
κρατική έννοια του όρου, όπως αρθρώνεται στην
Απολλώνια προτροπή «μουσικήν ποίει και εργά-
ζου». Με την αλάθητη, ωστόσο, πάντα πυξίδα το
φως τουΧριστού και ακτινοβόλο φάρο στα βήματά
του τη Χριστιανική Ορθοδοξία.
Συμπερασματικά, η εκδήλωση αγάπης και
τιμής για τα εμπνευσμένα έργα και τις φωτει-
νές ημέρες του φιλοσόφου παιδαγωγού και μύ-
στη μιας ανώτερης ποιητικής λειτουργίας μάς
χάρισε, όχι απλώς, αισθητική και πνευματική
συγκίνηση, αλλά και τα πολύτιμα δώρα της ψυ-
χικής ανακαίνισης, που δαψιλώς εκόμισε ο νο-
ήμων ελληνοχριστιανικός Λόγος. Και από εδώ
απευθύνουμε ένα εγκάρδιο ευχαριστώ στον
φίλτατό μας Κλείτο Ιωαννίδη για όσα πολλά και
εκλεκτά μάς έδωσε και έχει ακόμη να μας δώσει
από το περίσσευμα της καρδιάς και του ακοίμη-
του πνεύματός του.
■