62 / 196
60
Eνατενίσεις
επώδυνα. Προϋποθέτουν γολγοθά και ανάσταση.
Τότε μόνο ο άνθρωπος γίνεται σκεύος εκλογής και
δέχεταιτηδωρεάτουΑγίουΠνεύματος, νααποθάνει
«ίναΘεώζήση». «Ζωδε ουκέτι εγώ, ζηδε εν εμοί Χρι-
στός», λέγει επιγραμματικά ο απόστολος των εθνών
Παύλος. Η εξαγορά του νόμου και η κατάκτηση της
υιοθεσίας γίνονται μόνο μέσω του Χριστού. «Ουδείς
πορεύσεται προς τον Πατέρα ει μη δι’ έμού», λέγει ο
Κύριος. Και στο Χριστό μόνο η «καινή» κτίση υπάρ-
χει, η αναγέννηση του πνεύματος και της καρδιάς.
«Τα αρχαία παρήλθεν. Ιδού γέγονε καινά τα πάντα»,
γράφει ο Παύλος στη Β’ προς Κορινθίους επιστολή
του. Και συμπληρώνει στην προς Ρωμαίους επιστο-
λή του: «Ήαγνοείτε ότι όσοι εβαπτίσθημεν εις Χρι-
στόν Ιησούν, εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν;
Συνετάφημενουναυτώδιατουβαπτίσματος εις τον
θάνατον, ίνα ώσπερ ηγέρθη Χριστός εκ νεκρών δια
της δόξης του Πατρός, ούτω και ημείς εν καινότητι
ζωής περιπατήσωμεν». Αν ο άνθρωπος συσταυρω-
θεί και συναποθάνει με το Χριστό, τότε μπορεί να
συζήσει μαζί του, χριστοκεντρικά και θεοκεντρικά.
Στην οικονομία της σωτηρίας το φθαρτό φρόνημα
της σάρκας εγκαταλείπεται και ο πιστός βιώνει το
φρόνημα του Πνεύματος, στο οποίο ανήκουν η ζωή
και η ειρήνη. Στον άγιο τούτο δρόμο απαιτούνται
η αναγεννητική δύναμη της μετάνοιας, η νήψη, η
προσευχή και η διαρκής τροφή του επουράνιου άρ-
του της Ζωής, του Χριστού. Τότε ο έσω άνθρωπος
αποκαλύπτεται και γίνεται το άλας της γης, το φως
που λάμπει ενώπιον των ανθρώπων.
Σ’ αυτή την αδιάλειπτη κλήση του Θεού κα-
ταργείται η επίγεια οικία του ανθρώπου και οι-
κοδομείται η αιώνια, η αχειροποίητη οικία, η εν
ουρανοίς. Τούτο επιτυγχάνει ο πιστός, που βιώνει
καθημερινά το ουράνιο πολίτευμα. Κατ’ αυτό τον
τρόπο δικαιώνεται η σάρκωση του Λόγου, ώστε ο
άνθρωπος, θεός κεκελευσμένος, θεούται και γίνε-
ται, τελικά, θεός κατά χάριν. Η τελειότητα αυτή,
αν και είναι γνώρισμα του πληρώματος των ημε-
ρών, αρχίζει από τη γήινη ζωή, μέσω της αγαπητι-
κής και ευχαριστιακής κοινωνίας.
Οδός σταυρική και ακάνθινος στέφανος περι-
μένουν όσους οδεύουν προς τον στέφανο της δικαι-
οσύνης, «όν αποδώσει ο Κύριος εν εκείνη τη ημέ-
ρα». Ωστόσο στον τελικό θρίαμβο κατά του κακού
και του θανάτου, ύστερα από τον Αρμαγεδώνα και
τον σκληρό πόλεμο προς τούς κοσμοκράτορες του
σκότους του αιώνος τούτου, οι άνθρωποι θα γευ-
θούν από το ξύλο της Ζωής και θα εισέλθουν στην
πόλη την αγία, την άνω Ιερουσαλήμ. Διαβάζουμε
χαρακτηριστικά για το θρίαμβο του Θεού και τη
βασιλεία του Αρνίου στο τέλος της Αποκάλυψης:
«Και είδον ουρανόν καινόν και γην καινήν· ο
γάρ πρώτος ουρανός και η πρώτη γη απήλθον, και
η θάλασσα ουκ έστιν έτι. Και την πόλιν την αγίαν
Ιερουσαλήμ καινήν είδον καταβαίνουσαν εκ του
ουρανού από του Θεού, ητοιμασμένην ως νύμφην
κεκοσμημενην τω ανδρί αυτής. Και ήκουσα φωνής
μεγάλης εκ του ουρανού λεγούσης. Ιδού η σκηνή του
Θεού μετά των ανθρώπων, και σκηνώσει μετ’ αυ-
τών, και αυτοί λαός αυτού έσονται, και αυτός ο Θεός
μετ’ αυτών έσται. Και εξαλείψει απ’ αυτών ο Θεός
παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θά-
νατος ουκ έσται έτι, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε
πόνος ουκ έσται έτι· ότι τα πρώτα απήλθον. Και
είπεν ο καθήμενος επί τω θρόνω· Ιδού καινά ποιώ
πάντα, και λέγει μοι. γράψον, ότι ούτοι οι λόγοι πι-
στοί και αληθινοί εισι. Και είπε μοι, γέγονεν. εγώ
το Α και το Ω, η αρχή και το τέλος, εγώ τω διψώντι
δώσω εκ της πηγής του ύδατος της ζωής δωρεάν. Ο
νικών έσται αυτώ ταύτα, και έσομαι αυτώ Θεός και
αυτός έσται μοι υιός. Τοις δε δειλοίς και απίστοις
και εβδελυγμένοις και φονεύσι και πόρνοις και
φαρμακοίς και είδωλολάτραις και πάσι τοις ψευδέ-
σι το μέρος αυτών εν τη λίμνη τη καιομένη εν πυρί
και θείω, ό έστιν ο θάνατος ο δεύτερος».
■