59 / 196
Eνατενίσεις
57
Κύριος εκφράζει το θέλημά του και τα κρύφια της
σοφίας του.
Ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης δεν είναι ο αφη-
ρημένος θεός των φιλοσόφων, αλλά το πυρ το κα-
ταναλίσκον, ο Θεός των ζώντων, ο Ών. Είναι ο μο-
ναδικός Κύριος, ο ένας, ο παντοδύναμος, ο άυλος
και αόρατος, ο πνευματικός, ο υπερβατικός Θεός.
Ενώπιον του Κυρίου ο άνθρωπος αισθάνεται φόβο
και τρόμο. Οι άγγελοι ενώπιον του προσώπου του
κρύβουν το πρόσωπό τους, ο άνθρωπος «ου δύνα-
ται ιδείν το πρόσωπόν του και ζήσει». Το μυστήριο
του Θεού είναι άρρητο και ανέκφραστο. Όμως, το
άπειρο αυτό μυστήριο αποκαλύπτεται. ΟΘεός επι-
θυμεί το μέγα αυτό μυστήριό του να γίνει γνωστό
στον άνθρωπο, ώστε αυτός να βιώσει τη θεία πραγ-
ματικότητα και ζωή. Σ’ ολόκληρη τη Βίβλο η ανα-
ζήτηση του προσώπου του Θεού αποτελεί την κε-
ντρική γραμμή, πάνω στην οποία κινούνται όλοι
οι μεγάλοι μυστικοί της Παλαιάς Διαθήκης, από
τον Αβραάμ μέχρι τον τελευταίο προφήτη.
Ο πεπτωκώς άνθρωπος αποτελεί τη μόνιμη
φροντίδα του Κυρίου. Θέλει, μέσω της διαθήκης
και του συμβολαίου υπακοής, να σώσει τον άνθρω-
πο, που έπεσε δια της παρακοής. Δια της ανυπακοής
ο Αδάμ έπεσε στο θάνατο και στον υλικό κόσμο της
φθοράς. Δια της υπακοής στο θέλημα του ουρανίου
Πατρός ο άνθρωπος θα επανακτήσει τον κόσμο της
αφθαρσίας και του πνεύματος. Η εξωτερίκευση
της πίστης οδηγεί στη μεταμόρφωση του πιστού
και στην τελική θέα της δόξης του Υψίστου.
ΗΠαλαιά Διαθήκη είναι τεράστια και τα μυστι-
κάκεφάλαιά της πάμπολλα. ΟΑβραάμ, οΜωυσής, ο
Ιώβ, οι προφήτες αποκαλύπτουν το βασίλειο της με-
γαλειότητας του Κυρίου. H μεσσιανική επίσης ανα-
μονή, ηαναμονήδηλαδήτουσωτήροςΧριστού, προ-
ετοιμάζει τους πιστούς για τον ανώτατο προορισμό,
τη βασιλεία της αθανασίας, τη βασιλεία τουΘεού.
Το «κατ’ εικόνα» και «καθ’ ομοίωσιν» της δημι-
ουργίας του ανθρώπου δείχνει τη στενή σχέση και
συνάφεια ανθρώπου και Θεού. Η οικειότητα αυτή
Θεού και ανθρώπου αποκαλύπτει ταυτόχρονα τον
ύψιστο προορισμό του ανθρώπου
·
την υπέρβαση
και την κατά χάριν θέωση. Έτσι ο άνθρωπος κατέ-
χει μια θεία θέση μέσα στη Δημιουργία και ανήκει
πιο πολύ στην πλευρά του θείου παρά του κόσμου.
«Κατ’ εικόνα» Θεού δημιουργήθηκε ο άνθρωπος,
μας υπενθυμίζει η Γένεσις. Ο χοϊκός Αδάμ δέχθη-
κε τη σφραγίδα του Θεού, πήρε την εικόνα της δό-
ξης του Υψίστου. «Θεοί έστε και υιοί Υψίστου πά-
ντες», αναφωνεί ο προφητάναξ Δαυίδ στους Ψαλ-
μούς του. Μέσω του «κατ’ εικόνα» και «καθ’ ομοί-
ωσιν» ο Θεός βρίσκεται μέσα στον άνθρωπο, όπως
ο άνθρωπος βρίσκεται κοντά στο Θεό. Ο άνθρωπος
δεν είναι ένα ξεχωριστό αντίγραφο, αλλά μία «καθ’
ομοίωσιν» εικόνα της δόξης του Υψίστου. Βλέπο-
ντας τον άνθρωπο, μπορούμε να σχηματίσουμε
μια κάποια εικόνα του μεγαλείου της Θεότητας.
Δεν μπορούμε να ιδούμε τον ίδιο το Θεό. Στο ση-
μείο τούτο βρίσκεται η αγάπη, που οφείλει να έχει
ο αδελφός προς τον αδελφό. Είναι η αγάπη προς
τον ίδιο το Θεό. Έτσι φαίνεται η ουράνια καταγω-
γή του ανθρώπου, αλλά και ο ουράνιος προορισμός
του. Ο άνθρωπος ζει και υπάρχει μόνο μέσα στην
πνοή του Θεού, την πνοή της Ζωής. Όταν αποσύ-
ρεται η πνοή της Ζωής, οδηγούμαστε στο θάνατο.
Ο άνθρωπος, λοιπόν, δεν έχει άλλη εκλογή
από του να είναι αδιάλειπτα και μυστικά ενωμένος
με την πνοή της Ζωής, το εμφύσημα αυτό, που ο
Θεός του χάρισε, ώστε να γνωρίσει την ύπαρξη, να
γνωρίσει το θαύμα της οντολογικής υπόστασης.
Για το λόγο τούτο ο άνθρωπος οφείλει συνεχώς ν’
ανακαλύπτει μέσα του την εικόνα της δόξης του
Θεού, ώστε να μπορεί να ζήσει τη θεία ζωή. ΟΜεσ-
σίας έρχεται για να διαδραματίσει το μεγάλο τούτο
άθλο. Να ενώσει τα πριν διεστώτα, να καταλύσει το
μεσότοιχον του θανάτου, ν’ αποκαταστήσει, ως ο
νέος Αδάμ, το αρχαίον της εικόνος του Θεού.
Ο Αβραάμ επελέγη από το Θεό για το ταξίδι της
εξορίας, που είναι ταυτόχρονα και η απαρχή του τα-
ξιδίου της σωτηρίας και της επιστροφής προς την
ουράνια πατρίδα. Η ακλόνητη πίστη του Αβραάμ