61 / 196
Eνατενίσεις
59
στόλων, στις Επιστολές του αποστόλου Παύλου
και των άλλων Αποστόλων και στην Αποκάλυψη
του Ιωάννου. Στα ιερά κείμενα της Καινής Διαθή-
κης βρίσκει ο πιστός τη στενή πύλη την άγουσα
προς τη Ζωή, μέσω του σταυρού και της θριαμβευ-
τικής ανάστασης του Θεανθρώπου. Το κήρυγμα
του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού είναι το σωτή-
ριο κήρυγμα του Ευαγγελίου της βασιλείας των
Ουρανών. Η βασιλεία του Χριστού «ουκ έστιν εκ
του κόσμου τούτου». ΟΚύριος ήρθε στη γη, για να
ευαγγελισθεί «πτωχοίς», όπως προφητεύει από τα
βάθη των αιώνων ο προφήτης Ησαΐας.
Μέσα στην πτωχεία τω πνεύματι ο ασκητής
και εραστής του Θεού, ταπεινωμένος, παραιτείται
ολοκληρωτικά από κάθε εγωιστική και φίλαυτη
αυτονομία και με αυταπάρνηση κενούται, για να
γίνει δοχείο της χάριτος του Θεού. Το απείρως ελά-
χιστο δέχεται τη δόξα και το μεγαλείο του απείρως
μεγίστου. Στηνυπερβατικήαυτήκένωσηκαι υπο-
ταγή στο θέλημα του ουράνιου Πατέρα επιτυγχά-
νεται την ίδια ώρα και η καθαρότητα της καρδίας,
που επιτρέπει τη θεοπτία. «Μακάριοι οι καθαροί τη
καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται».
Το ευαγγελικό άγγελμα προς την πεπτωκυία
ανθρωπότητα εγκαινιάζει τη συμπεριφορά της τα-
πεινοφροσύνης και τη διαλεκτική του πρώτου, ο
οποίος γίνεται έσχατος και του εσχάτου, ο οποίος
γίνεται πρώτος. Μέσα από την ύψιστη διακονία
προς τον αδελφό τον ελάχιστο εκφράζεται η ουσία
του πνεύματος όσων εβαπτίσθησαν εις Χριστόν
και ενεδύθησαν τον Χριστόν. Χωρίς τη διακονία
προς τον ελάχιστο αδελφό η αγάπη και η βασιλεία
της αγάπης δεν εκδηλώνονται στον κόσμο και η
«ητοιμασμένη από καταβολής κόσμου βασιλεία
του Θεού» δεν μπορεί να κληρονομηθεί. Κανείς
δεν γίνεται υιός και κληρονόμος, αν δεν αγαπή-
σει, και κανείς δεν συμπορεύεται με το Λυτρωτή,
αν δεν δεχθεί την αυταπάρνηση και την άρση του
σταυρού. Ηβασιλεία των ουρανών είναι ηβασιλεία
της αφθαρσίας και της αιωνιότητας. Η βασιλεία
του Θεού είναι η βασιλεία της Ζωής. Σ’ αυτό τον
υπερβατό και μυστικό κόσμο, στους γάμους του
αρνίου του εσφαγμένου, στο νυμφώνα του Θεού,
ουδείς εισέρχεται, αν δεν ενδυθεί το ένδυμα της
αγάπης. «Ο Θεός αγάπη εστίν», όπως λέγει η Γρα-
φή. Και όσοι αγαπούν αλλήλους είναι οι εσφραγι-
σμενοι στο όνομα του Ιησού, οι αληθινοί μαθητές
του Κυρίου. Κέντρο της Καινής Διαθήκης είναι το
μυστήριο της Βασιλείας, το οποίο αποκαλύπτεται
με τη σάρκωση του Υιού και Λόγου τουΘεού. Πρό-
κειται για τη Βασιλεία της μυστικής υπέρβασης,
τη Βασιλεία του Αγίου Πνεύματος, όπως θα έλεγε
ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ. Είναι η Βασιλεία του
ύδατος του ζώντος, η Βασιλεία της ανάστασης και
του μέλλοντος αιώνος.
ΗΜεσσιανική εποχή, που εγκαινιάζεται με την
έλευση του Σωτήρος, καθαιρεί τη φθορά και το θά-
νατο. Καθαιρέτης του χρόνου ο λυτρωτής Χριστός
γίνεται ηαπαρχήτωνκεκοιμημενων, ονέοςΑδάμ, ο
οποίοςκαταργεί οριστικάτομεσότοιχοτουθανάτου,
ενώνει τα μακράν διεστώτα και εισάγει ξανά στον
Παράδεισο τα νήπια του Θεού. Πρόσωπο προς πρό-
σωπο ο άνθρωπος αντικρύζει, καθαρός τη καρδία,
το Θεό και κοινωνεί ευχαριστιακά το άγιο Ποτήριο
του Σώματος και Αίματος του Λυτρωτού. Μέσα από
την ακλόνητη πίστη προς τα υπερβατά της Θεότη-
τας ο μυστικός και ταπεινός εραστής του κάλλους
του Θεού, «δι’ υπερβολήν μανικού έρωτος», παρα-
δίδεται στα επουράνια και ανερμήνευτα. Με την
έσχατη εμπιστοσύνη, την πλήρη αυτοεγκατάλει-
ψη και αυτοπαράδοση στο Θεό, ο άνθρωπος κράζει
προς τονΠατέρατου, ωςπρος λιμάνι γαλήνης, αλλά
και αιώνιας επιστροφής προς την Πηγή. Ο εν ημίν
Χριστός, η εντός ημών Βασιλεία, γίνεται τότε απτή
και συγκεκριμένη πραγματικότητα, ελπίδα της δό-
ξης. Δια του αρραβώνος μετά του νυμφίου Χριστού
ο άνθρωπος γίνεται φως εκΦωτός.
Οι ζητούντες τον Κύριο δέχονται απλά και τα-
πεινά τα ρήματα της αιωνίας ζωής τουΘεανθρώπου
και μαρτυρούν το όνομά του επί της γης. Η τελείω-
ση και κατά χάριν θέωση, που ο Κύριος ζήτησε από
την ανθρωπότητα, είναι κατορθώματα δύσκολα και