105 / 196
Eνατενίσεις
103
παρκτων και περιπλανώμενων πολιτισμών, την
ύπαρξη των οποίων τοποθέτησε γύρω στο 4.000
π. Χ.
Ακόμη και με αυτό το φανταστικό σενάριο, να
σημειωθεί, ότι ο αρχέγονος πολιτισμός των Κυπρί-
ων, σύμφωναμε τηναρχαιολογικήσκαπάνη, γύρω
στα 8.000 π. Χ., βρίσκεται σε ένα αξιοθαύμαστο για
την εποχή του επίπεδο πολιτισμού. Συγκεκριμέ-
να, οικοδομούσε οργανωμένες οικιστικές μονάδες,
διακοσμούσε τους εσωτερικούς τοίχους με ζωγρα-
φικές συνθέσεις και ακόμη καλλώπιζε τον εαυτό
του φτιάχνοντας πρωτόγονα κοσμήματα. Εδώ δε
λαμβάνονται υπόψη τα εκατοντάδες χρόνια ωρί-
μανσης, που προηγήθησαν μέχρι που ο πολιτισμός
αυτός να φτάσει στο πιο πάνω επίπεδο. Γιατί λοι-
πόν αυτός ο αναδυόμενος πολιτισμός θα έπρεπε να
«παγοποιήσει» την ανέλιξή του έως και 6.000 χρό-
νια, μέχρι δηλαδή που η βιβλιογραφία επινοήσει τα
ούτω καλούμενα ινδοευρωπαϊκά φύλα, τα οποία
θα έρθουν να τον ανακαλύψουν, τάχατες, για να
του φέρουν τη γνώση; Και αλήθεια, πόσο αστείο
και αφελές ακούγεται, όταν η βιβλιογραφία γρά-
φει:
«Ένας κλάδος των Ινδοευρωπαίων, οι Έλληνες
(το όνομα φυσικά είναι πολύ μεταγενέστερο), περι-
πλανήθηκε για αιώνες πολλούς στις πεδιάδες της
κεντρικής Ευρώπης και της βόρειας Βαλκανικής.
Όμως γύρω στο 2000 π. Χ. άρχισαν να κατέρχονται
κατά κύματα προς το νότιο άκρο της χερσονήσου»
8
.
Αυτός ο ούτω καλούμενος κλάδος των Ινδο-
ευρωπαίων, άκουσον-άκουσον, κατέβηκε το 2000
π.Χ. στην Ελλάδα όπου έφερε τον πολιτισμό, ο
οποίος στη συνέχεια, δηλαδή μεταξύ του 13
ου
και
10
ου
π.Χ. αιώνα, μέσω τωνΑχαιών έφθασε και στην
Κύπρο.
Τι έχει να απαντήσει η βιβλιογραφία, όταν της
προτάξουμε ότι: Όταν αυτός ο ούτω καλούμενος
κλάδος των Ινδοευρωπαίων περιπλανιόταν, τάχα-
τες, στις πεδιάδες της κεντρικής Ευρώπης και της
βόρειας Βαλκανικής, οι Έλληνες στην Κύπρο το
ίδιο χρονικό διάστημα λειτουργούσαν οργανωμέ-
νες βιομηχανικές μονάδες
9
, και παράλληλα είχαν
επινοήσει την συλλαβική γραφή για την καταγρα-
φή της ελληνικής τους γλώσσας.
Γι’ αυτό σε πείσμα, αντί βιβλιογραφίας, προ-
τάσσεται η ταυτότητα του γράφοντος. Ομολο-
γώ ότι δεν ανήκω στην ακαδημαϊκή κοινότητα,
αλλά όμως διεκδικώ το δικαίωμα της κατάθεσης
άποψης νιώθοντας ως ένα κομμάτι αυτής της
ιστορίας, μακρινό μεν, αναπόσπαστο δε. Στον
αντίποδα των ακαδημαϊκών γνώσεων, προτάσ-
σω την απλή ανθρώπινη λογική με την οποία ο
Θεός προίκισε τον άνθρωπο. Έτσι, ως κομμάτι
αυτής της ιστορίας, αλλά και με τη λιτή λογική
των πραγμάτων, δεν μπορώ να αποδεκτώ αρκετά
παράδοξα, τα οποία αναπαράγονται και κατ’ επέ-
κταση επιβάλλονται, μέσα από το σύστημα των
επιστημονικών εργασιών, όπου γίνεται αποδε-
κτή η όποια τοποθέτηση και ερμηνεία, αρκεί να
«τεκμηριώνεται» με την αναφορά της βιβλιογρα-
φίας.
Δεν κακίζω το επιστημονικό σύστημα, όμως
η λογική λέει, ότι οι μόνοι που δεν κάνουν λάθη
είναι όσοι δεν παράγουν καθόλου έργο. Όσοι πα-
ράγουν λίγο έργο κάνουν λίγα λάθη, και όσοι πα-
ράγουν πολύ έργο κάνουν και πολλά λάθη. Αυτοί
όμως που κάνουν πολύ έργο αναμφίβολα κατα-
τάσσονται στις μεγάλες επιστημονικές προσωπι-
κότητες. Κάτω από το βάρος της προσωπικότητάς
τους, οι όποιες απόψεις και τοποθετήσεις τους
εκλαμβάνονται από τους μετέπειτα μελετητές ως
έγκυρες, αναπαράγονται και σταδιακά επιβάλλο-
νται.
Η μακραίωνη ζώσα παράδοση, της οποίας εί-
μαι κομμάτι, καθώς και η κοινή λογική, θέλουν
τον καλό Θεό εξ υπαρχής να έχει τοποθετήσει
τους Έλληνες, σε αυτούς τους δύο προικισμέ-
νους από τη φύση τόπους, όπου παρήγαγαν πολι-
τισμό. Έναν πολιτισμό που μέσω των εμπόρων
διασκορπίστηκε ως θείο δώρο σε όλους τους λα-
ούς, αρχαίους και μη. Έτσι, το ελάχιστο δείγ-
μα σεβασμού, που τους οφείλει η παγκόσμια βι-
βλιογραφία, είναι η μη παραχάραξη της ιστορία
τους.
Και για να “αναγκαστεί” η ξένη βιβλιογραφία
να αναγνωρίσει τον ελληνικό πολιτισμό ως την
πρώτη αρχέγονη δεξαμενή γνώσης, από την οποία
άντλησαν σχεδόν όλοι οι αρχαίοι πολιτισμοί, επι-
βάλλεται προηγουμένως όπως η ελλαδική βιβλι-
ογραφία αναλάβει το μέρος της ευθύνης που της
αναλογεί, φωτίζοντας τα κενά που αφορούν τις βα-
θύτερες ρίζες του Ελληνισμού, και όπου η πανάρ-
χαια Κύπρος αποτελεί γενεσιουργό κομμάτι του
Ελληνισμού.
■
8
Ιστορία της ελληνικής γλώσσας, σχεδιασμός και επιστασίαΜ. Ζ. Κοπιδάκης, Αθήνα.
9
www.pyrgos-mavroraki.net