17 / 196
Eνατενίσεις
15
ἐκκλησιαστικὸ ἔργο τοῦ ἀπ. Βαρνάβα, ποὺ
χάραξε τὴν περαιτέρω πορεία τοῦ Χριστια-
νισμοῦ, πρέπει νὰ ἔχουμε ὑπ’ ὄψη μας τὴν
ἐθνικὴ του καταγωγή, τὴν παιδεία του καὶ τὸ
χῶρο στὸν ὁποῖο γεννήθηκε καὶ ἀνδρώθηκε. Ὁ
ἀπ. Βαρνάβας καταγόταν μὲν ἀπὸ Ἰουδαϊκὴ
οἰκογένεια, ὅμως γεννήθηκε στὴν Κύπρο, στὴ
Σαλαμῖνα, ὅπου κατοικοῦσε ἡ οἰκογένειά του
καὶ ὁπωσδήποτε ἔλαβε ἑλληνιστικὴ παιδεία,
τόσο στὴν Κύπρο, ὅσο καὶ στὰ Ἱεροσόλυμα,
ἀπὸ τὸν Νομοδιδάσκαλο Γαμαλιήλ, ὅπως καὶ
ὁ ἀπ. Παῦλος. Αὐτὰ τὰ δεδομένα τὸν ἔκαναν
ἕνα οἰκουμενικὸ ἄνθρωπο, μακριὰ ἀπὸ ἐθνι-
κοὺς ἀποκλεισμούς. Ἀνῆκε στοὺς «Ἑλληνι-
στές», ὅπως τοὺς ἀποκαλοῦν οἱ Πράξεις τῶν
Ἀποστόλων. Ἔτσι, μπόρεσε νὰ διακρίνει τὴν
οἰκουμενικότητα τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χρι-
στοῦ, ποὺ δὲν ἀποτελοῦσε μία καθαρὰ Ἰουδα-
ϊκὴ ὑπόθεση.
Μέσα σὲ αὐτὰ τὰ πλαίσια εἶναι ποὺ ἐντάσ-
σεται ἡ ποικίλη δραστηριότητά του. Εἶχε ἀπο-
σταλεῖ ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους ἀπὸ τὰ Ἱερο-
σόλυμα στὴν Ἀντιόχεια, μετέπειτα ἕδρας τοῦ
Πατριαρχείου Ἀντιοχείας, γιὰ νὰ ὀργανώσει
τὴν ἐκεῖ Ἐκκλησία. Στὸ ἔργο αὐτὸ εἶχε καλέ-
σει γιὰ νὰ ἐργασθοῦν ἀπὸ κοινοῦ καὶ τὸν ἀπ.
Παῦλο, ὁ ὁποῖος, μετὰ τὴ μεταστροφή του στὸ
Χριστιανισμὸ, βρισκόταν στὴν Πατρίδα του
Ταρσό. Ἄλλωστε, ὁ ἴδιος ὁ ἀπ. Βαρνάβας εἶχε
εἰσαγάγει τὸν ἀπ. Παῦλο στοὺς Ἀποστόλους,
ποὺ ἔτρεφαν καχυποψία, κατὰ πόσο ὄντως
εἶχε μεταστραφεῖ στὴν πίστη τοῦ Εὐαγγελίου,
αὐτὸς ποὺ ἦταν πρὶν δεινὸς διώκτης τῶν Χρι-
στιανῶν. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ὁ ἀπ. Βαρνάβας
γίνεται ὄργανο τοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ πραγματοποι-
ηθεῖ ἡ ἀναγγελία Του στὸν Παῦλο, ὅτι θὰ τὸν
καθιστοῦσε σκεῦος ἐκλογῆς του. Θὰ πρέπει ἐξ
ἴσου νὰ σημειωθεῖ ὅτι τὸ προνόμιο καὶ ἡ τιμὴ,
οἱ πιστοὶ στὸ Ὄνομα καὶ στὸ Εὐαγγέλιο τοῦ
Ἰησοῦ Χριστοῦ νὰ ἀποκαλοῦνται Χριστιανοί,
ἀνήκει στὸν ἀπ. Βαρνάβα καὶ ξεκίνησε ἀπὸ τὴν
Ἀντιόχεια.
Ἀπὸ ἐκεῖ, μετὰ ἀπὸ ἔμπνευση τοῦ Ἁγί-
ου Πνεύματος, οἱ Ἀπόστολοι Βαρνάβας καὶ
Παῦλος μαζὶ μὲ τὸν εὐαγγελιστὴ Μάρκο ἐξόρ-
μησαν γιὰ τὴν πραγματοποίηση τῆς πρώτης
ἀποστολικῆς περιοδείας. Σύμφωνα μὲ τὶς
Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶπε
στοὺς συναγμένους γιὰ τὴν θεία εὐχαριστία
Χριστιανούς: «ἀφορίσατε δή μοι τὸν Βαρνά-
βαν καὶ τὸν Σαῦλον εἰς τὸ ἔργον ὃ προσκέκλη-
μαι αὐτούς. τότε νηστεύσαντες καὶ προσευ-
ξάμενοι καὶ ἐπιθέντες αὐτοῗς τὰς χεῖρας ἀπέ-
λυσαν» (Πράξ. 13:2-3). Ἡ πρώτη χώρα ἐκτὸς
Παλαιστίνης καὶ Συρίας, ποὺ δέχεται τὸ Χρι-
στιανισμό, εἶναι ἡ Κύπρος, ἡ ἰδιαίτερη πατρί-
δα τοῦ ἀπ. Βαρνάβα. Οἱ Ἀπόστολοι «γενόμενοι
ἐν Σαλαμῖνι κατήγγελλον τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ»
(Πράξ. 13:5). Ἔφθασαν μέχρι τὴν Πάφο, ὅπου
ἔγινε ἡ μεταστροφὴ στὸΧριστιανισμὸ τοῦῬω-
μαίου Διοικητῆ τῆς Κύπρου.
Ἄλλες ἱστορικὲς πηγὲς θέλουν τὸν ἀπ.
Βαρνάβα νὰ ἔχει διδάξει ἐπίσης τὴ χριστια-
νικὴπίστη στὴῬώμη, στὰΜεδιόλανα καὶ στὴν
Ἀλεξάνδρεια.
Ἐκεῖ βέβαια ποὺ ἡ συμβολὴ τοῦ διδύμου
τῶν Ἀποστόλων Βαρνάβα καὶ Παύλου φθάνει
στὸ ἀπόγειό της εἶναι ἡ Ἀποστολικὴ Σύνοδος
(48/50 μ. Χ.). Οἱ δύο Ἀπόστολοι, κουβαλώντας
τὶς ἐμπειρίες τῆς ἀποστολῆς τους στὰ Ἔθνη
καὶ τῆς μεταστροφῆς στὸ Χριστιανισμό, κα-
τόρθωσαν νὰ πείσουν καὶ τοὺς πιὸ διστακτι-
κοὺς ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους ὅτι τὸ Εὐαγγέ-
λιο τοῦ Χριστοῦ δὲν μπορεῖ νὰ ἐγκλωβιστεῖ
μέσα στὰ πλαίσια τῆς Ἰουδαϊκῆς θρησκείας
καὶ τῶν διατάξεων τοῦ Νόμου (Πράξ. 15). Σὰν
ἀπόηχο αὐτῆς τῆς θέσεως, ὁ ἀπ. Παῦλος ἔγρα-
φε πρὸς τοὺς Γαλάτες: «τῇ ἐλευθερίᾳ οὖν, ᾗ
Χριστὸς ἡμᾶς ἠλευθέρωσε, στήκετε, καὶ μὴ
πάλιν ζυγῷ δουλείας ἐνέχεσθε» (Γαλ. 5:1). Τὴν
ἀπόφαση τῆς Ἀποστολικῆς Συνόδου μετέφε-
ραν στὴν Ἀντιόχεια καὶ πάλιν ὁ Βαρνάβας καὶ
ὁ Παῦλος, μὲ τὴν συνοδευτικὴ ἐπιστολὴ ἐκ
μέρους τῶν Ἀποστόλων, ὅπου γίνεται παρα-
δοχὴ γιὰ τὴν πλήρη ἀφοσίωσή τους στὸ ἔργο
τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ. «Ἀποφασίσαμε
ὁμόφωνα», γράφουν, «νὰ ἐκλέξουμε μερικοὺς
ἄνδρες καὶ νὰ τοὺς στείλουμε σὲ σᾶς, μαζὶ μέ
τοὺς ἀγαπητούς μας Βαρνάβα καὶ Παῦλο, ποὺ
ἔχουν ἀφιερώσει τὴ ζωή τους στὸ ἔργο τοῦΚυ-
ρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Πράξ. 15:25-26).
Ἀπὸ αὐτὲς τὶς μαρτυρίες μποροῦμε νὰ διακρί-
νουμε ποιό ἦταν τὸ περιεχόμενο καὶ ἡ προ-
οπτικὴ διδασκαλίας τοῦ Εὐαγγελίου ἀπὸ τὸν
ἀπ. Βαρνάβα.
3. Συμβολὴ τοῦ ἀπ. Βαρνάβα
στὴ θεμελίωση καὶ τὴν
ἱστορικὴ πορεία
τῆς Ἐκκλησίας Κύπρου
Ὅλοι οἱ Κύπριοι εἴμαστε τέκνα τῆς πίστε-