98 / 196
96
Eνατενίσεις
των μυκηναϊκών παλατιών.
Έτσι, η μία και μοναδική συλλαβική γραφή, η
οποία σχεδιάστηκε από την αρχή για να καταγρά-
ψει την Ελληνική γλώσσα, είναι η κυπριακή συλ-
λαβική. Ηκαλούμενη όμωςΚυπριακή συλλαβική,
δεν γράφει κάποια κυπριακή γλώσσα, αλλά γράφει
μόνον την Ελληνική γλώσσα. Οπότε, η ονομασία,
που “αυτογεννάται” μέσα από τη γλώσσα και την
τεχνική που γράφει, είναι
“Ελληνική συλλαβι-
κή γραφή”.
Πού έγκειται το μεγαλείο της Ελληνικής
Συλλαβικής
Παρά το γεγονός, ότι στη συνέχεια γεννήθηκε
και αναπτύχθηκε το αλφαβητικό σύστημα γρα-
φής, εντούτοις δεν εκτόπισε τη συλλαβική για τον
απλόλόγο, ότι αυτήδενυστερούσε τουαλφαβήτου.
Έτσι, τα δύο συστήματα γραφής συνυπήρξαν το
ένα δίπλα στο άλλο για μερικές εκατοντάδες χρό-
νια. Αυτό δεν είναι κάτι, που θα πρέπει να ξενίζει,
αφού παρόμοιο φαινόμενο εντοπίζεται και σήμερα
στην ελληνική γλώσσα.
Η Εκκλησία διαιωνίζει
τον Ελληνισμό
Ενώ οι αρχαίες γλώσσες συναντιούνται σήμε-
ρα μόνο στα μουσεία και στις εγκυκλοπαίδειες, η
Ορθόδοξη Εκκλησία κρατά ζωντανή και αναλλοί-
ωτη τη μορφή της ελληνικής γλώσσας όπως αυτή
ομιλείτο πριν από 2.500 χρόνια, την εποχή δηλαδή
των μεγάλων ελλήνων φιλοσόφων. Παράλληλα με
τη γλώσσα η Εκκλησία είναι και ο μοναδικός σή-
μερα “οργανισμός”, που διαιωνίζει και την ουσία
της διδασκαλίας των μεγάλων ελλήνων φιλοσό-
φων, που ορίζουν ως υπέρτατο αγαθό την απόκτη-
ση της γνώσης και η οποία με τη σειρά της ενώνει
τον άνθρωπο με τη θεϊκή μονάδα της καταγωγής
του.
Σε μια υποθετική συντέλεια και αναγέννηση
του κόσμου θα είναι αδύνατο να γίνει δεκτό από
την επιστήμη της αρχαιολογίας, ότι ο ίδιος άνθρω-
πος, ο οποίος μιλούσε τη μορφή της ελληνικής
γλώσσας της εποχής του, ταυτόχρονα χρησιμοποι-
ούσε και τη μορφή της ελληνικής, όπως αυτή ομι-
λείτο 2.500 χρόνια πριν από αυτόν (!)
Εγκαταλείφθηκε ή επιβλήθηκε απαγόρευ-
ση της χρήσης της Ελληνικής συλλαβικής
γραφής;
Ελληνική συλλαβική επιγραφή που έχει ως
θέμα την εργοδότηση του γιατρού Ονάσιλου
και των αδελφών του από τον βασιλιά και
τους πολίτες του Ιδαλίου, για την περίθαλψη
των τραυματιών μετά από μια επίθεση που
το Ιδάλιον δέχτηκε από τους Πέρσες και τους
Φοίνικες του Κιτίου
1
1
Ὅτε τὰ(ν) πτόλιν Ἐδάλιον κατέFοργονΜᾶδοι κὰς ΚετιῆFες ἰ(ν) τῶι Φιλοκύπρων Fέτει τῶὈνασαγόραυ, βασιλεὺς Στασίκυ-
προς κὰς ἁπτόλις ἘδαλιῆFες ἄνωγον Ὀνασίλον τὸν Ὀνασικύπρων τὸν ἰyατῆραν κὰς τὸ(ν)ς κασιγνήτο(ν)ς ἰyᾶσθαι τὸ(ν)ς ἀ(ν)
θρώπο(ν)ς τὸ(ν)ς ἰ(ν) τᾶι μάχαι ἰχμαμένο(ν)ς ἄνευ μισθῶν. Κάς παι εὐFρητάσα(ν)τυ βασιλεὺς κὰς ἁ πτόλις Ὀνασίλωι κὰς τοῖς
κασιγνήτοις ἀ(ν)τὶ τῶ μισθῶν κὰ ἀ(ν)τὶ τᾶ ὑχήρων δοFέναι ἐξ τῶι Fοίκωι τῶι βασιλῆFος κὰς ἐξ τᾶι πτόλιFι ἀργύρω ΤΑ Ι ΤΑ.
ἜδυFαν οἶ(ν)νυ ἀ(ν)τὶ τῶ ἀργύρων τῶδε τῶ ταλά(ν)των βασιλεὺς κὰς ἁ πτόλις Ὀνασίλωι κὰς τοῖς κασιγνήτοις ἀπὺ τᾶι γᾶ(?)ι
τᾶι βασιλῆFος τᾶ’ ἰ(ν) τ’ οἱρῶνι τῶι Ἀλα(μ)πριyάται, τὸ(ν) χῶρον τὸν ἰ(ν) τῶι ἕλει τὸ(ν) χραυόμενον Ὄ(γ)κα(ν)τος ἅλFω κὰς τὰ
τέρχνιyα τὰ ἐπιό(ν)τα πά(ν)τα ἔχην πανώνιον ὑFαις γα(?)ν ἀτελήν. Ἤ κέ σις Ὀνασίλον ἢ τὸ(ν)ς κασιγνήτο(ν)ς ἢ τὸ(ν)ς παῖδας
τῶ(ν) παίδων τῶν Ὀνασικύπρων ἐξ τῶι χώρωι τῶιδε ἐξορύξη, ἰδέ παι, ὃ ἐξορύξη πείσει Ὀνασίλωι κὰς τοῖς κασιγνήτοις ἢ
τοῖς παισὶ τὸν ἄργυρον τό(ν)δε: ἀργύρω ΤΑ Ι ΤΑ. (vacat) Κὰς Ὀνασίλωι οἴFωι ἄνευ τῶ(ν) κασιγνήτων τῶν αἴλων ἐFρητάσα(ν)
τυ βασιλεὺς κὰς ἁ πτόλις δοFέναι ἀ(ν)τὶ τᾶ(ς) ὑχήρων τῶ μισθῶν ἀργύρω ΠΕ ΙΙΙΙ ΠΕ, (vacat) ΙΙ ΔΙ Ἐ. Ἔδωκ’ οἶ(ν)νυ βασιλεὺς
κὰς ἁ πτόλις Ὀνασίλωι ἀ(ν)τὶ τῶ ἀργύρω τῶδε ἀπὺ τᾶι γᾶ(?)ι τᾶι βασιλῆFος τᾶ’ ἰ(ν) Μαλανίyαι τᾶι πεδίyαι τὸ(ν) χῶρον τὸν
χραυζόμενον Ἀμενίyα ἅλFω, κὰς τὰ τέρχνιyα τὰ ἐπιό(ν)τα πά(ν)τα, τὸ(ν) ποἑχόμενον πὸς τὸ(ν) ῥόFο(ν) τὸ(ν) Δρύμιον κὰς
πὸς τὰν ἱερηFίyαν τᾶς Ἀθάνας, κὰς τὸ(ν) κᾶπον τὸν ἰ(ν) Σι(μ)μίδος ἀρούραι, τὸ(ν) ΔιFείθεμις ὁ Ἀρμάνευς ἦχε ἅλFω(ν), τὸ(ν)
ποἑχόμενον πὸς Πασαγόραν τὸν Ὀνασαγόραυ, κὰς τὰ τέρχνιyα τὰ ἐπιό(ν)τα πά(ν)τα ἔχην πανωνίο(ν)ς ὑFαις γα(?)ν, ἀτελίyα
ἰό(ν)τα. Ἤ κέ σις Ὀνασίλον ἢ τὸ(ν)ς παῖδας τὸ(ν)ς Ὀνασίλων ἐξ τᾶι γᾶ(?)ι τᾶιδε ἲ ἐξ τῶι κάπωι τῶιδε ἐξορύξη, ἰδὲ ὁ ἐξορύξη
πείσει Ὀνασίλωι ἢ τοῖς παισὶ τὸν ἄργυρον τό(ν)δε: ἀργύρων ΠΕ ΙΙΙΙ ΠΕ, ΙΙ ΔΙ Ἐ. Ἰδὲ τὰ(ν) δάλτον τά(ν)δε, τὰ Fέπιyα τάδε
ἰναλαλισμένα(ν),βασιλεὺς κὰς ἁ πτόλις κατέθιyαν ἰ(ν) τὰ(ν) θιὸν τὰν Ἀθάναν τὰν περ’ Ἐδάλιον, σὺν ὅρκοις μὴ λῦσαι τὰς
Fρήτα(ν)ς τά(ν)σδε ὑFαις γα(?)ν. Ὅπι (?) σίς κε τὰ(ν)ς Fρήτα(ν)ς τά(ν)σδε λύση, ἀνοσίyα/ἀνόσιyα Fοι γένοιτυ. Τά(ν)ς γε γᾶ(?)(ν)
ς τά(ν)σδε κὰς τὸ(ν)ς κάπο(ν)ς τό(ν)σδε οἱ Ὀνασικύπρων παῖδες κὰς τῶ(ν) παίδων οἱ παῖδες ἕξο(ν)σι αἰFεὶ, ο’ ἰ(ν) τ’ οἱρῶνι τῶι
ἘδαλιῆFι ἴω(ν)σι.