144 / 196
142
Eνατενίσεις
ωρητής,
Tom H. Baggaley,
έκαμε μία τελευταία
προσπάθεια, παρουσιάζοντας στοιχεία που κατα-
δείκνυαν ότι μια γενική συντήρηση του ΚΚΣ θα
απαιτούσε £390.000. Το τέλος ήταν αναπόφευκτο,
αφού η φθορά άγγιζε τα όρια ασφαλείας
·
παράλ-
ληλα, στα μέσα του 1950 οι μισθοί των δημοσίων
υπαλλήλων αυξήθηκαν σημαντικά, φθάνοντας το
70% των εξόδων του ΚΚΣ
·
σε μια τελευταία προ-
σπάθεια, η κυβέρνηση εξέδωσε το Νοέμβριο
του 1950 ανακοίνωση που αφορούσε το μέλ-
λον του ΚΚΣ, ζητώντας εισφορές £400.000
για μια γενική επιδιόρθωση τουΚΚΣ.
Παρά τις αντιδράσεις, δεν υπήρξε η
απαιτούμενη προσφορά. Έτσι, η κυβέρ-
νηση εξέδωσε μια τελευταία ανακοίνωση
στις 10 Νοεμβρίου 1951 για οριστικό τερ-
ματισμό του ΚΚΣ. Ακολούθησαν απεργίες,
ωστόσο το κύκνειο άσμα ακούστηκε από
την ατμομηχανή 12 - που είχε ρυμουλκή-
σει και το πρώτο-πρώτο τραίνο το 1905 - τη
Δευτέρα, 31 Δεκεμβρίου 1951: το τελευταίο
τραίνο αναχώρησε στις 14:57 από το σταθ-
μό της Λευκωσίας για να φτάσει στις 16:38
στο σταθμό της Αμμοχώστου. Ακολούθησε σεμνή
τελετή.
Τέλος εποχής
Μετά την ολοκλήρωση των επισημοτήτων άρ-
χισε η αποσυναρμολόγηση με τις μεγάλες εφοδιο-
φόρες Kitson: από το Καλό Χωριό στη Λευκωσία
και από τη Λευκωσία στην Αμμόχωστο, διαδικα-
σία που διάρκεσε μέχρι το Μάρτιο του 1952. Ξη-
λώθηκαν οι ράγες και όλες οι ατμομηχανές - πλην
της Νο 1 και της 31 - καθώς και το τροχαίο υλικό
κομματιάστηκαν με πυρσούς οξυασετυλίνης. Τον
Οκτώβριο του 1952 ανακοινώθηκε δημοπρασία
στη Cyprus Gazette και ό,τι απέμεινε πωλήθη-
κε στην εταιρεία
Meyer Newman & Co.,
για το
ποσό των £65.626
·
η μεταφορά στην Ιταλία έγινε
με τα ατμόπλοια Mar Corrusco και Verax, μεταξύ
14 Μαρτίου και 2 Απριλίου 1953. Την πιο δελεα-
στική προσφορά έκαμε η εταιρεία
P.I.O. Nahum:
μετά από διεξοδικό έλεγχο, δεδομένης της αυξημέ-
νης ζήτησης για άχρηστα μέταλλα στις χώρες του
ανατολικού μπλοκ, αποκλείστηκε επειδή υπήρχε
εύλογη υποψία ότι προοριζόταν για κομμουνιστι-
κή χώρα!
ΗΑτμομηχανή1αγοράστηκε τοΜάιο του1953
και διατηρήθηκε ως ενθύμιο έξω από το σταθμό
Αμμοχώστου. Το 1968 επισκευάστηκε από τηΜοί-
ρα Μεταφορών της ΟΥΝΦΙΚΥΠ στη Λευκωσία.
Το 1972 η
Ηλικιωμένη Κυρία
μεταφέρθηκε στο ερ-
γαστήριο της 48
ης
Διοίκησης των Βασιλικών Ηλε-
κτρομηχανολόγων Μηχανικών στη Δεκέλεια και,
με ευθύνη του
Ταγματάρχη Barry S. Turner
αποσυναρμολογήθηκε και επιδιορθώθηκε, ενώ ξα-
ναβάφτηκε στα αρχικά της χρώματα και επανατο-
ποθετήθηκε έξω από το σταθμό Αμμοχώστου, όπου
παραμένει μέχρι σήμερα - τουρκοκρατούμενη.
Ηεστία της Ατμομηχανής 41 χρησιμοποιήθηκε
ως αποτεφρωτήρας για την Επαρχιακή Διοίκηση
Αμμοχώστου, ενώ η Ατμομηχανή 31 μεταφέρθηκε
το1953στημάντραάχρηστωνμετάλλωντουEddie
Isseyegh έξω από τη Λευκωσία και κομματιάστηκε
δέκα χρόνια μετά. Τμήμα της σιδηρογραμμής απο-
τέλεσε την παλαιά περίφραξη του συγκροτήματος
τουΡΙΚστηνΑγλαντζιά, ενώ δύο λέβητες παραχω-
ρήθηκαν στο μεγάλο πλυντήριο του Γενικού Νο-
σοκομείου Λευκωσίας. Αρκετά βαγόνια αγοράστη-
καν από ντόπιους, αποκτώντας καινούργιες και εν-
διαφέρουσες χρήσεις (υπόστεγα κήπων, κοτέτσια,
τροχόσπιτα, χοιροστάσια, ακόμη και βεστιάρια), ο
δε εξοπλισμός διαμοιράστηκε σε εφτά κυβερνητικά
τμήματα. Οι υπάλληλοι εργοδοτήθηκαν σε κρατι-
κές και ημικρατικές υπηρεσίες.
Το Νοέμβριο του 1953 γίνονταν σκέψεις για
ένα νέο δρόμο Λευκωσίας-Αμμοχώστου, ο οποίος
- με εξαίρεση το τμήμα Αγκαστίνα-Γαϊδουράς - θα
περνούσε πάνω από την παλαιά σιδηρογραμμή. Ο
δρόμος απλώς στρώθηκε, μέχρι που οι διαπραγμα-
τεύσεις για την Ανεξαρτησία έφτασαν σε αδιέξοδο
τον Ιούνιο του 1960: οι Βρετανοί αρνούνταν να με-
τακινηθούν 500 μέτρα νότια, έτσι ώστε ο υπάρχων
δρόμος Λευκωσίας-Αμμοχώστου να μείνει στην
κυριότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η χρυσή
τομή βρέθηκε όταν η βρετανική κυβέρνηση πλή-
ρωσε £700.000 για να κτιστεί ένας νέος αυτοκινη-
τόδρομος ανάμεσα στην παλιά δενδροφύτευση,
Το εγκαταλελειμμένο μηχανοστάσιο και υπόστεγο
μηχανών (1952)