Eνατενίσεις
31
l
Τοῦ ΚαθηγητῆΜιχαήλ Γ. Τρίτου
Κοσμήτορος τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς ΑΠΘ
ΗΠΡΟΣΦΟΡΑ
ΤΩΝΝΕΟΜΑΡΤΥΡΩΝ
ΣΤΟΔΟΥΛΟΓΕΝΟΣ
τή διάρκεια τῆς δισχιλιετοῦς ἱστο-
ρικῆς πορείας τῆς Ἐκκλησίας τό
μαρτύριο ὑπῆρξε ἡ οὐσιαστικότερη
ἔκφραση τῆς αὐτοσυνειδησίας της.
Ἄν ἐξαιρέσει κανείς τούς τρεῖς πρώ-
τους χριστιανικούς αἰῶνες, ἡ περίο-
δος ἐκείνη πού ἔχει νά παρουσιάσει
τούς περισσότερους μάρτυρες εἶναι ἡ περίοδος
τῆς Τουρκοκρατίας. Σ’ αὐτήν τήν ἱστορική πε-
ρίοδο τό μαρτύριο βρίσκει τήν οὐσιαστικότερη
ἔκφρασή του στούς νεομάρτυρες, πού ἀποτε-
λοῦν ἕνα ἀπό τά σημαντικότερα κεφάλαια τῆς
νεοελληνικῆς μας διάρκειας.
Μετά τήν ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλε-
ως ἀπό τούς Τούρκους, ἡ Ἐκκλησία παρέμεινε
ἡ μόνη ὀργανωμένη δύναμη μέσα στό ὑπόδου-
λο Γένος. Τότε ὁ Μωάμεθ Β
’
ὁ Πορθητής (1451-
1481) τῆς παραχώρησε προνόμοια γιά λόγους
ἱστορικούς, πολιτικούς καί οἰκονομικούς
1
. Τά
προνόμια ἀποτέλεσαν τή νομική βάση ὑπάρξε-
1
Νικ. Ι. Πανταζόπουλου, «Τινά περί τῆς ἐννοίας τῶν προνομίων ἐπί Τουρκοκρατίας».
ΑΙΔ 10
(1943), σσ. 6-8. Πρβλ.
Ἑλένης Ε. Κούκκου, Θεσμοί καί Προνόμοια τοῦἙλληνισμοῦ μετά τήν ἅλωση, Ἀθήνα-Κομοτηνή 1984, σ. 45.