Ενατενίσεις | Τεύχος 22 Ιανουάριος - Ιούνιος 2014 | Περιοδική Έκδοση Ιεράς Μητροπόλεως Κύκκου και Τηλλυρίας

Eνατενίσεις

τῆς χώρας καί τῶν πολιτῶν της ἀπό αὐτούς μά-

λιστα τούς δῆθεν σωτῆρες, πού προσκάλεσαν

οἱ δικοί μας πολιτικοί, οἱ ὁποῖοι, ὅπως διαβε-

βαίωνε ἅγιος Γέροντας, ὁ παπα-Φώτης, ὁ διά

Χριστόν σαλός, «δέν ἀγαποῦν τήνἙλλάδα», καί

τούς ὁποίους προφητικά ἔλεγε ἄλλος ἅγιος Γέ-

ροντας, ὁ π. Παΐσιος, «θά σιχαθοῦν οἱἝλληνες».

Μέ ψέματα καί μέ ἀλήθειες, μέ συκοφαντίες

ἀλλά καί πραγματικά στοιχεῖα, μᾶς διέσυραν

παντοῦ. Μᾶς χλεύασαν, μᾶς περιγέλασαν, μᾶς

ταπείνωσαν, ἰδιαίτερα οἱ Γερμανοί «φίλοι μας»,

πού προφανῶς, ἔστω καί ἀργά, ἐκδικοῦνται τήν

ταπείνωση καί ἥττα πού ὑπέστησαν κατά τόν

Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, ἐν πολλοῖς ἀπό τήν θαρ-

ραλέα ἀντίσταση τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ καί ἰδι-

αίτερα τῆς ἁγιοτόκου καί ἡρωοτόκου Κρήτης.

Καί σάν νά μήν ἔφταναν ὅλα αὐτά, ἦλθε ἡ ἐποχή

πού προφήτεψε ὁ ἡγιασμένος π. Παΐσιος: «Θά

ἔχετε κυβέρνηση καί θά εἶναι σάν νά μήν ἔχετε».

Δέν σᾶς κάνει ἐντύπωση πού ὅλα τά Μ.Μ.Ε.

τοῦ κόσμου σάν πρῶτο θέμα ἔχουν τήν κρίση

χρέους τῆς Ἑλλάδος καί ἡ μόνιμη εἰδησεογρα-

φίατους καί ἡἀρθρογραφίατους εἶναι ἡοἰκονο-

μική κατάστασή της; Ἔναγχοι παρακολουθοῦν

τίς ἐδῶ ἐξελίξεις, τίς ἀντιδράσεις τοῦ κόσμου

καί γενικά τά τεκταινόμενα. Ποῦ καί ποῦ ἀκού-

γονται καί κάποιες φωνές συμπαράστασης καί

ἀλληλεγγύης πρός τόνἙλληνικό λαό. Ἄς τό ἐπι-

σημάνουμε καί αὐτό, γιά λόγους δικαιοσύνης.

Ἀλλά, ἀλήθεια, τί εἶναι τό χρέος τῆς Ἑλλάδος

μπροστά στό καταστροφικό γιά ὅλο τόν κόσμο

χρέος τῆς Ἀμερικῆς ἤ τῆς Εὐρώπης; Ἤ μπρο-

στά στό χρέος ἑνός καί μόνον Γερμανοῦ- πού

πρόσφατα γνωστοποιήθηκε- ὅτι τό χρέος του

πρός τή Γερμανία εἶναι τριπλάσιο ἀπό αὐτό τῆς

Ἑλλάδος; Μία παρονυχίδα καί μόνο. Καί ὅμως,

μέ αὐτή τήν παρονυχίδα ἀσχολοῦνται «λαοί,

φυλαί καί γλῶσσαι», καί χρησιμοποιοῦν, ὅπως

λένε, τό «δόγμα τοῦ σόκ». Μέ τήν ἀπειλή τῆς

στάσεως πληρωμῶν πρός τούς ὑπαλλήλους καί

τῶν συντάξεων τῶν συνταξιούχων, μέ τήν ἀπει-

λή τῆς ὁλοκληρωτικῆς πτώχευσης καί χρεωκο-

πίας, φέρνουν τόν κόσμο σέ τελεία ἀπελπισία,

σέ κατάσταση πανικοῦ, μήν στερηθεῖ καί αὐτόν

τόν ἐπιούσιο ἄρτο. Ποιός χρεωμένος ἤ ποιός

πεινασμένος θά σκεφθεῖ τήν ἐθνική κυριαρχία,

πού ἔτσι καί ἀλλιῶς τήν χάσαμε; Ποιός θά ἀνη-

συχήσει γιά τό Αἰγαῖο ἤ τήν Μακεδονία; Ποιός

θά θυμηθεῖ τό Καστελόριζο; Ποιός θά στεναχω-

ρηθεῖ γιά τόν ὀρυκτό πλοῦτο καί τά πετρέλαια

πού ἔχει, ὅπως λένε οἱ εἰδικοί, σέ αὐτάρκεια, ἡ

πατρίδα μας καί πού ἤδη τα μοίρασαν πρός ἴδι-

ον ὄφελος Γερμανοί καί Ἀμερικανοί; Λιγό ψωμί

ζητᾶ ὁ Ἕλληνας, ἐκεῖ τόν ὁδήγησαν, γιά νά κάμ-

ψουν τό φρόνημά του.

Μά εὔλογα θά διερωτηθεῖ κάποιος. Ἐμεῖς

δένφταῖμε σέ τίποτε, ὥστε νάφτάσουμε σέαὐτή

τήν κατάσταση; Δέν ἔχουμε καθόλου εὐθύνη

γιά τήν κατάντια μας; Βεβαίως καί ἔχουμε, καί

μεγάλη μάλιστα. Το κάστρο ἔπεσε, δυστυχῶς,

ἀπό μέσα στά χέρια τῶν ἐχθρῶν. Ἐμεῖς ἀνοίξα-

με τίς πόρτες καί σκάψαμε τό λάκκο μας. Καί

«ἡ οὐσία τῆς ὑπόθεσης», ἐπισημαίνει σύγχρο-

νος οἰκονομολόγος, «εἶναι ὅτι αὐτή ἡ κρίση εἶναι

κρίσηἀποτελέσματοςσυγκεκριμένων ἐπιλογῶν.

Πρῶτο ζήτημα, ἄν θέλετε, εἶναι ὅτι ἡ πολιτική

ἔδωσε στήν οἰκονομία. Εἴχαμε μία νίκη τῆς οἰκο-

νομίας ἐπί τῆς πολιτικῆς. Οἱ πολιτικοί παραι-

τήθηκαν ἀπό τό νά ρυθμίζουν τά ζητήματα τῆς

ζωῆς. Τούς νόμους τοῦ κέρδους καί τῆς ἀγορᾶς

τούς ἄφησαν ὡς νά εἶναι φυσικοί νόμοι καί οἱ

ὁποῖοι θά αὐτορυθμίζονταν». («Ἐκκλησία καί

Οἰκονομική κρίση», σ. 10).

Τό δεύτερο ζήτημα πού θά προσθέταμε

ἐμεῖς εἶναι ὅτι τά δανεικά, μέ τά ὁποῖα ζούσαμε

χρόνια τώρα, δέν πήγαιναν στήν ἀνάπτυξη καί

ἀξιοποίηση τῶν φυσικῶν πόρων γιά τό κοινό

συμφέρον, ἀλλά πήγαιναν στίς τσέπες τῶν ἐπι-

τηδείων, πολιτικῶν καί μή, ὅπως ἀλληλοκατη-

γοροῦνται οἱ πολιτικοί μας, καθώς καί στό κομ-

ματικό συμφέρον.

Ἀπό τήν ἄλλη, ὁ νεοέλληνας ἔγινε ὑπερκα-

ταναλωτικός. Ὁ καϋμός του νά μπεῖ στό Δημό-

σιο, νά πιάσει καρέκλα. Πόθος του τά πολλά

χρήματα καί οἱ ἀνέσεις! Τό πολυτελές αὐτοκί-

νητο, τά ἐπώνυμα ροῦχα. Ἡ ἀνώδυνη ἀνάδειξη,

ὁ εὔκολος πλουτισμός καί ἡ ἀτέλειωτη διασκέ-

δαση, τό «φάγωμεν, πίωμεν, αὔριον γάρ ἀπο-

θνήσκομεν». Στό βωμό τῆς καλοπέρασης θυσί-