172
Eνατενίσεις
φέρει συνολικά ἕξι ἑρμηνευτικές προσεγγίσεις,
σημειώνει: «Ἡ ὀρθότερη ἑρμηνευτική μέθοδος
γιά τήν ἀποκάλυψιν εἶναι ἡ εκλεκτική, δηλαδή
αὐτή ἡ ὁποία ἔχει ὡς σταθερή βάση τήν ἐσχατο-
λογική ἑρμηνεία, τήν συνδυάζει ὅμως μέ τά στοι-
χεῖα ἀληθείας πού ὑπάρχουν στήν ἱστορική καί
τή συγχρονιστική ἑρμηνεία. Ἄλλωστε αὐτή τή
μέθοδο ἀκολουθοῦν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησί-
ας, μάλιστα δέ ὁ ἅγιος Ἀνδρέας Καισαρείας…Ἡ
ἉγίαΓραφή ἑρμηνεύεται διάτῆςἉγίας Γραφῆς…
Παράλληλα χωρία ἀπό τήν Ἁγία Γραφή διαφω-
τίζουν ἤ καί ἑρμηνεύουν τά δύσκολα χωρία τῆς
Ἀποκαλύψεως, ἰδιαίτερα ἀπό τό βιβλίο τοῦ Δα-
νιήλ, ἀλλά καί ἀπό τήνΚ. Διαθήκη. Ἡγνώση τῆς
Ὀρθόδοξης Δογματικῆς καί ἰδιαίτερα τῆς ἐσχα-
τολογίας εἶναι ἀπαραίτητη…Ὅλα δέ αὐτά μέσα
στό φῶς καί τό πνεῦμα τῆς Ὀρθόδοξης πνευμα-
τικότητος καί παραδόσεως».
Στόν Ἐπίλογο τοῦ 11ου κεφαλαίου, μέ τίτ-
λο: «Ἑρμηνεία τῆς Ἀποκαλύψεως, μᾶς τονίζει:
«Ὡστόσο βασική προϋπόθεση κατανοήσεως τῆς
Ἀποκαλύψεως εἶναι ἡἁγία ζωή, ὁκαθαρός νοῦς,
τό ταπεινόφρόνημα, ἡπροσευχητικήπροσέγγι-
ση καί ἐκζήτηση τῶν πρεσβειῶν τῶνὈρθοδόξων
ἑρμηνευτῶν – Πατέρων καί ἰδιαίτερα Ἐκείνου
πού συνέγραψε τήν Ἀποκάλυψιν. Καί πέραν
αὐτῶν ἡ ἐκζήτηση τοῦ φωτισμοῦ τοῦ Τριαδικοῦ
Θεοῦ» (σελ. 34).
5
Στό 12ο κεφάλαιο μέ τίτλο «Θεολογική καί
Θρησκευτική σπουδαιότητα τῆς Ἀποκα-
λύψεως» γράφει: «Σχετικά μέ τό πρόσωπο τοῦ
Χριστοῦ, διδάσκει τήν πίστη στόν Κύριο, πού
ἀναστήθηκε καί ὑψώθηκε στούς οὐρανούς καί
στό ἀπολυτρωτικό του ἔργο. Κυρίως ὅμως τονί-
ζει τή θεότητα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ καί τήν ἰσοτι-
μία του πρός τόν Θεό Πατέρα… καί τοῦ ἀπονέ-
μει θεῖες προσωνυμίες καί ἰδιότητες, λέγοντας
ὅτι αὐτός εἶναι τό « Α καί τό Ω », « ὁ πρῶτος καί
ὁ ἔσχατος », αὐτός πού ἔχει «τάς κλεῖς τοῦ θα-
νάτου καί τοῦ Ἅδου» πού ἐρευνᾷ «καρδίας καί
νεφρούς»… «Καί ὅτι αὐτός εἶναι ὁ «Λόγος τοῦ
Θεοῦ» ( Ἀποκ. ιθ΄ 13) (σελ. 35). «Ὁ Χριστιανικός
ναός, μάλιστα δέ ὁ Βυζαντινός ρυθμός, παριστᾷ
«τήν ἐν Χριστῷ ἕνωσιν οὐρανοῦ καί γῆς καί τήν
πνευματική ἑνότητα τῆς στρατευομένης μετά
τῆς θριαμβευούσης Ἐκκλησίας», οἱ ὁποῖες ἑνώ-
νονται σέ κοινή λατρεία» (Ἀποκ. ε΄1 ἑξ. ζ
’
9 ἑξ.)
7
«ἩἈποκάλυψις διαφωτίζει, δείχνει τόν δρό-
μο πρός τή μακαρία καί αἰωνία ζωή. Φωτίζει
τήν ψυχή, ὥστε νά κατανοεῖ ὅσα συμβαίνουν
στόν κόσμο κάτω ἀπό τό πρῖσμα τῆς αἰωνιότη-
τος. Στηρίζει τήν ψυχή τοῦ Χριστιανοῦ, ἰδιαί-
τερα σέ καιρούς κρισίμους, ὅπως εἶναι οἱ δικοί
μας… Γιά ὅλα αὐτά ἡ Ἀποκάλυψις δέν εἶναι βι-
βλίο περιστασιακό. Θά μελετᾶται μέχρι πού νά
ἀντηχήσει ἡ στοργική φωνή τοῦ Νυμφίου Χρι-
στοῦ, ὁ ὁποῖος μαρτυρεῖ αὐτάπού ἔχουν γραφεῖ
στήν Ἀποκάλυψη καί ἡ ὁποία λέγει: «Ἔρχομαι
ταχύ», ὁπότε θά ἀκουσθεῖ ἡ φωνή τῆς Νύμφης
–Ἐκκλησίας του: «Ἀμήν, ναί ἔρχου, Κύριε Ἰη-
σοῦ» ( Ἀποκ. κβ΄ 20) (σελ. 44 -45).
Μετά τή μακρά ἀλλά καί τόσο οὐσιαστική
Εἰσαγωγή, ἀκολουθοῦν τά Περιεχόμενα, στά
ὁποῖα ἐκτίθενται καί δομοῦνται τά 22 κεφά-
λαια τοῦ βιβλίου.
Ὁτρόπος αὐτός βοηθεῖ πολύ τόν ἀναγνώστη
νά βρεῖ εὔκολα καί νά διαβάσει κάτι πού ἐπι-
θυμεῖ, μιά καί δέν ὑπάρχει στό τέλος εὑρετήριο
ἐννοιῶν, κάτι πού πιστεύω ὅτι ἐπιβάλλεται νά
γίνει σέ μία δεύτερη ἔκδοση.
Ἐντυπωσιάζουν οἱ πλουσιότατες πηγές καί
τά βοηθήματα, πού εἶχεν ὑπόψη του ὁ Συγγρα-
φέας. Ἀνάμεσα σ’ αὐτά ξεχωρίζουμε ὅλως ἰδιαι-
τέρως τοῦ Ἀρχ. Ἰωήλ Γιαννακοπούλου «Ἑρμη-
νεία τῆς Ἀποκαλύψεως», τοῦ Παναγιώτου
Μπρατσιώτου, Ἀκαδημαϊκοῦ, «Ἡ Ἀποκάλυψις
τοῦ ἀποστόλου Ἰωάννου, Κείμενον – Εἰσαγωγή
– Σχόλια – Εἰκόνες».
Ἐπισημαίνουμε, βεβαίως, τή «Δογματική
τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας», καθώς
καί τό θεολογικό χρυσωρυχεῖο τῶν Ὑπομνημά-
των τοῦ ἀοιδίμου Παναγιώτου Τρεμπέλα, πού
ἔγραψε στην Καινή Διαθήκη.
Ὅλα εἶναι ὀνόματα ἱερά, προσωπικότητες
Ἅγιες, πού ταύτισαν τό ὄνομά τους μέ τήν Ἱερά
τῆς Ἐπιστήμης τῆς Θεολογίας. Ὀνόματα, τῶν
ὁποίων τά κείμενα στά χέρια ἑνός ἐμπειρότα-
του, λιγυροῦ, διεισδυτικοῦ, δεξιοῦ καί συνάμα
γλαφυροῦ συγγραφέα, ὅπως εἶναι ὁ κύριος Βα-
σιλειάδης, ἐγγυῶνται μία ἀρίστη ἑρμηνευτική
ἀπόδοση τοῦ θεσπέσιου καί θεόπνευστου βι-
βλίου τῆς Ἀποκαλύψεως.
Μεθοδολογία Συγγραφῆς
Ἡ βαθύτατη καί τεράστια ἐμπειρία, τήν
ὁποία ἀπέκτησε ὁ κύριος Νικόλαος Βασιλειά-
δης, κατά τίς δεκαετηρίδες τῆς συγγραφῆς καί
τῆς ἔκδοσης τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀποτέλεσε
γι’ αὐτόν πολυτιμότατο καθοδηγητή στή συγ-
γραφή τοῦ ὑπόψη βιβλίου.
Ὁ μελετητής εὔκολα αντιλαμβάνεται ὅτι ὁ
συγγραφέας ἀκολουθεῖ τήν επιστημονική μέ-
θοδο, ἡ ὁποία εἶναι πολύ ἀποδοτική καί τά μά-
λιστα ἀφομοιωτική γιά ὅλους μας. Ποιά εἶναι
αὐτή; Στήν ἀρχή τοῦ κάθε κεφαλαίου προτάσ-
