Eνατενίσεις
173
σει ἕνα ἀρκούντως ἐκτεταμένο προοίμιο, μέσῳ
τοῦ ὁποίου μυεῖ τόν ἀναγνώστη γιά τό περιε-
χόμενο τοῦ κεφαλαίου. Ταυτόχρονα ἐπιχειρεῖ
διασαφήνιση τῶν ἐννοιῶν, παρουσιάζει καί
ἀξιολογεῖ τά πρόσωπα, ἐκθέτει τά προβλήμα-
τα, προβληματίζεται ὁ ἴδιος στή θέση τοῦ ἀνα-
γνώστη καί, ἐπικαλούμενος τή θεόθεν σοφία
τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καί γνῶμες σοφῶν
θεολόγων, καταλήγει σέ κρυστάλλινα συμπερά-
σματα καί θέσεις.
Στή συνέχεια προχωρεῖ, ζητώντας «μετά
Θεόν συγγνώμην» καί ἀπό τούς νουνεχῶς ἐντυγ-
χάνοντας ταῦτα», καί ἀναλύει διεξοδικά, μέ
ἐμβρίθεια καί σαφήνεια ὅλους τους στίχους τοῦ
κεφαλαίου, ὅπως εἶναι δομικά διαιρεμένοι στά
περιεχόμενα.
Στό τέλος ἑκάστου κεφαλαίου μᾶς παρου-
σιάζει καί πάλι τή δομή τοῦ κειμένου, μέ κάπως
πιό ἀναλυτικούς καί ὑποβοηθητικούς τίτλους
ἀπ’ ὅ,τι στά Περιεχόμενα. Τέλος, παρατίθεται
τό ἀρχαῖο κείμενο στά ἀριστερά, μέ σύντομη
ἑρμηνεία στά δεξιά, τοῦ ἀοιδίμου Παναγιώτη
Τρεμπέλα, στή Δημοτική Γλῶσσα, μέ πολυτο-
νικό σύστημα γραφῆς. Τό κείμενο παρατίθεται
σύμφωνα μέ τή δομική του διαίρεση καί τούς
τίτλους του, ὅπως ἐκτίθενται στά Περιεχόμενα
τῶν σελίδων 47-50 καί εἶναι γραμμένοι μέ ἁπα-
λό κόκκινο χρῶμα.
Στήν Εἰσαγωγή καθώς καί στήν εἰδικότερη
ἀνάλυση τῶν στίχων, παράλληλα μέ τή διασα-
φήνιση κάθε ἔννοιας, ὁ συγγραφέας παραθέτει
πλῆθοςἀντιστοίχωνπαραπομπῶνστήνΠαλαιά
καί Καινή Διαθήκη, καθώς καί σέ ἄλλους Πατέ-
ρες τῆς Ἐκκλησίας καί δόκιμους ἐκκλησιαστι-
κούς συγγραφεῖς. Μέ τόν τρόπο αὐτό τά «σκο-
τεινά καί μυστηριώδη» σημεῖα παρουσιάζονται
ἐνώπιόν μας μέ σαφήνεια καί ἐνάργεια.
Ἡ ἴδια μέθοδος ἀκολουθεῖται καί μέ τό
ἀρχαῖο κείμενο. Κάτωθι αὐτοῦ ὑπάρχει πλη-
θώρα ἀντιστοίχων παραπομπῶν στήν Παλαιά
καί στήν Καινή Διαθήκη. Εἶναι μία μέθοδος
ἀπολύτως ἀναγκαία, διότι, ὅπως γράφει ὁ κύ-
Το Σπήλαιο τῆς Αποκαλύψεως στήν Πάτμο
