184
Eνατενίσεις
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Την 29η του Μάη του 1453 «Εάλω η Πόλις».
Δεν αλώθηκε όμως η ελληνική ψυχή και η χρι-
στιανική πίστη. Μπορεί «να έπαψε το χερουβικόν
και να χαμηλώσαν τ’ άγια» και τούρκεψε η Πόλη.
Η ιστορία όμως επαναλαμβάνεται. «Πάλι με χρό-
νια…με καιρούς, πάλι δική μας θάναι».
Μήπως «οΜαρμαρωμένος» δεν βγήκε από τότε
από τηνΧρυσόπορτα, με το δικέφαλο σταχέριακαι
περιέλουσε με χρυσή βροχή τους πολεμιστές των
νεωτέρων χρόνων 1821, 1912, 1922, 1940, 1955 και
το 1974; ΟΠαλαιολόγος είναι ένας των ευγενέστε-
ρων ηρώων της ελληνικής ιστορίας. Προμαχώνας
στον ωραίο αγώνα υπέρ της Βασιλεύουσας, θυσί-
ασε ένδοξα τη ζωή του μαζί με τους συναγωνιστές
του.
Σε ελληνική γη δεν έχει ανεγερθεί μαρμάρινο
μνημείο, αντάξιο της μεγάλης θυσίας του μάρτυρα
Βασιλιά. Η ελληνική συνείδηση έπλεξε εκ λίθων
τιμίων το φωτοστέφανό του. Το σεμνό του μαυ-
σωλείο έχει θρονιάσει στις ψυχές των Ελλήνων,
το ελληνικό φιλότιμο τού ανάβει το καντήλι, σ’
ένδειξη τιμής, μόνιμα, φωτίζοντας τις ψυχές όλων
μας, αλλά υποδεικνύοντάς μας ταυτόχρονα και το
βαρύ εθνικό μας χρέος.
Έλληνες, αφυπνισθείτε και γρηγορείτε! Οι
καιροί για τον Ελληνισμό είναι δύσκολοι. Το Ελ-
ληνικό έθνος κραταιό, ένδοξο και σοφό από αρχαι-
οτάτων χρόνων, υπέκυψε στο νόμο της ύλης, της
ευκολίας. Η υπέρτατη προσήλωση στη θεία πίστη
και τη φιλοπατρία, η οποία έπαψε επί των ημερών
μας να καθοδηγεί τη σκέψη και το είναι μας, κα-
τολισθαίνει τον Ελληνισμό και τον συρρικνώνει.
Συνεργοί προς τούτο, μεθοδικά και ακατάπαυ-
στα, οι ταγοί της νέας τάξης πραγμάτων για επι-
βολή των άνομων σχεδίων τους, της παγκοσμοιο-
ποίησης, δηλαδή της απαξίωσης των Χριστιανι-
κών και Ελληνικών συμβόλων και ιδεωδών, με
τελικό στόχο την εξαφάνισή τους. Εχουμε δικαί-
ωμα, νομιμοποιούμαστε να επιτρέψουμε τέτοιο
ξεπεσμό και κατάντια;
Η μοίρα έταξε το Ελληνικό έθνος πλησίον
εχθρού αδίστακτου, ύπουλου και καιροσκόπου.
Αυτός λοιπόν ο καταχθόνιος και καταστροφέας
του ανθρώπινου πολιτισμού καταπατεί τ’ άγια χώ-
ματα της Πόλης, της Μικράς Ασίας και της Βόρει-
ας Κύπρου. Το 1453, το 1821, το 1922 και το 1953
στηνΚωνσταντινούπολη και το 1974 στηνΚύπρο,
βίασε, άρπαξε, κατάστρεψε, λεηλάτησε κάθε ιερό
και όσιό μας. Ποιος στ’ αλήθεια θα ξεπλύνει αυτή
την ντροπή; Ποιος άλλος από εμάς, φυσικά, τη ση-
μερινή γενιά. Βαρύ το χρέος και μεγάλη λοιπόν η
ευθύνη μας. Δεν μας επιτρέπεται να υπνώττουμε,
να εφησυχάζουμε και να αδιαφορούμε.
Έχουμε ιερό καθήκον και εθνικό χρέος, οι
απανταχού Έλληνες, να αποτινάξουμε τη διχό-
νοια, την κατάρα αυτή, που κυριολεκτικά κατα-
σπαράσσει τηφυλή μας και γινόμαστε εύκολη λεία
στον εχθρό. Ας ανατρέξουμε στην ιστορία, αυτή
διδάσκει, όχι μόνο για τα αίτια της υποδούλωσης
και της συρρίκνωσης του έθνους, αλλά και για τα
αίτια που λιγοστοίΈλληνες με σύμπνοια, ομόνοια
και καθαρούς στόχους, με υπέρβαση από τα αν-
θρώπινα, τα γήινα και τα προσωπικά, αποδύθηκαν
σε τιτάνιους αγώνες για τα ωραία τα μεγάλα και τ’
αληθινά και μεγαλούργησαν κι εκπλήρωσαν το
θείο προ την πίστη και ιερό για την πατρίδα χρέος.
Γρηγορείτε, λοιπόν,Έλληνες. Γρηγορείτε, μην
εφησυχάζετε, εστέ έτοιμοι, γιατί οι αθάνατοι, Λεω-
νίδας, Παλαιολόγος, Παπαφλέσας, Δαβάκης, Αυ-
ξεντίου και τόσοι άλλοι αθάνατοι ήρωές μας, όταν
αρχίσουμε τον ωραίο αγώνα μας, θάναι προστάρη-
δες «εις όπου γην Ελληνικήν» και καταπατημέ-
νη, περιλούοντάς μας με θεία και εθνικά νάματα,
αλτρουϊσμού, φιλοπατρίας και αυτοθυσίας, και
θα μας δείχνουν σταθερά κι επίμονα το στόχο και
σκοπό μας. Εκεί, εκεί στην Πόλη, τη Σμύρνη, την
Κερύνεια και σ’ όλες τις σκλαβωμένες πόλεις και
χωριά μας, ναι, εκεί στους ιερούς ναούς μας υπό τη
γαλανόλευκη και το δικέφαλο, ηγεσία, κλήρος και
λαός άδοντες «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ» και «Σε
γνωρίζω από την όψη» θ’ αναφωνήσουμε:
Αθάνατοι!!!
Ζήτω το Αθάνατο των Ελλήνων Γένος
Ζήτω η Ελευθερία
Ρωννύμενοι από τη ΧριστούΠίστη την Αγία!
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ (κατ’ επιλογή)
1. Τάσος Αθ. Γριτσόπουλος, «Σχεδιάσματα», Αθήνα 1963,
σελ. 175 κ. εξ.
2. Ι. Παπαδοπούλου «Η περί αλώσεως της Κωνσταντινου-
πόλεως Ιστορία», Λεονάρδου του Χίου, εν ΕΕΒΣ, ΙΕ’
(1939), σ. 85 κ. εξ.
3. Ν.Β.Τωμαδάκης «Περί αλώσεως της Κωνσταντινουπό-
λεως (1453) «Συναγωγή κειμένων». Αθήναι 1953 (Δού-
κας Σφραντζής, Κριτόβουλος, Χαλκοκονδύλης).
4. G. Schlumberger: «Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, η πο-
λιορκία και άλωσις της Κωνσταντινουπόλεως υπό των
Τούρκων το 1453». Μετάφραση Σπ.Π.Λάμπρου, Αθήναι
1914.
5. Ξ.Α.Σιδερίδου, «Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, θάνατος,
τάφος, σπάθη». Εν Μελέτη, 1908, σελ. 65 κ. εξ., 129 κ.
εξ.
