52
Eνατενίσεις
l
ΤοῦΜητροπολίτηΜονεμβασίας και Σπάρτης κ. Εὐστάθιου
Τό πρόσωπο σήμερα
εἶναι δυσδιάκριτο
τίς μέρες μας τό πρόσω-
πο ἔχει ὑποστεῖ φοβερή
ἀλλοίωση.
Βλέπεις ἕναν ἄνθρω-
πο καί δέν μπορεῖς νά κα-
ταλάβεις, ὅσο σοφός καί
ἄν εἶσαι, ὅσηπεῖρακαί ἄνδιαθέτεις,
ἄν εἶναι καλός, ἄκακος, ἄνθρωπος
τοῦ Θεοῦ ἤ ἄνθρωπος πού φιλοξε-
νεῖ μέσα του κάθε κακία.
Κάποτε, ἀλλά ὄχι πάντοτε,
μπορεῖς νά ὑποψιαστεῖς ὅτι αὐτό
τό ἀγγελικό πρόσωπο, αὐτός ὁ
εὐγενικός ἄνθρωπος ἴσως νά κρύβει μέσα του τόν
παλαιό Ἀδάμ.
Μπορεῖ γιά τόν κάθε συνάνθρωπό μας «ὁ πα-
λαιός ἄνθρωπος» νά μήν ἔχει «πεθάνει» ἀκόμη.
Μπορεῖ τά πάθη, ἡ ἁμαρτία καί ἄλλες ἀδυναμίες
νά κατευθύνουν τή ζωή του.
Μπορεῖ νά ζεῖ μιά διπλή ζωή καί μέ τίς δύο ὄψεις
ἄψογες. Μπορεῖ νά διαθέτει μιά ζωή πού τή χαρα-
κτηρίζει ἡ καλοσύνη, ἡ εὐγένεια, ἡ προθυμία καί νά
κάνει ἐπίσης σέ ἄλλο τόπο καί σέ ἄλλο χρόνο αἴσχη,
ἀνήθικες καί ἀνέντιμες πράξεις πού προσβάλλουν
τόν ἄνθρωπο καί ζημιώνουν τόν συνάνθρωπο.
Μπορεῖ νά τρέχει στήν Ἐκκλησία ἀπό πολύ
πρωί καί συχνά πυκνά νά τρέχει ἐπίσης σέ ἄλλες
στιγμές στά καταγώγια.
Νάὁμιλεῖ γιά τόνΧριστό μέ γλῶσσαπού στάζει
μέλι καί σέ κάποιες στιγμές ἀδυναμίας νά ὑβρίζει
τόν Θεό, νά βλασφημεῖ τόν Κύριό μας καί νά προ-
σβάλλει κάθε ἱερό καί ὅσιο.
Μπορεῖ νά διδάσκει σάν τόν Χρυσόστομο τήν
ἀξία τῆς ἁγνῆς ζωῆς καί νά ἀναλαμβάνει καί ἔργο
διαφωτιστῆ ἀνάμεσα στούς νέους, περιγράφοντάς
τους τήν ἀξία τῆς ἐγκράτειας καί τά ἀγαθά ἀποτε-
λέσματά της, καί σέ ἄλλο τόπο καί σέ ἄλλη στιγμή
νά κυλιέται σάν τό χοιρινό στή διαφθορά καί νά ζεῖ
χωρίς ἠθικούς φραγμούς.
Μπορεῖ νάκόπτεται γιάτήν κλεψιάἀνθρώπων
τῆς ἀνώτατης τάξης καί ὁ ἴδιος νάπίνει τόαἷμα τῶν
ἐργαζομένων στό σπίτι του καί στίς δουλειές του.
Σέ κάποιες στιγμές τόν καμαρώνεις, τόν θαυ-
μάζεις καί τόν ἐπαινεῖς καί σέ ἄλλες στιγμές τόν
κοιτάζεις ἀπό τά νύχια ἕως τήν κορυφή καί δέν
ἀναγνωρίζεις στόπρόσωπό του τόν
προηγούμενο ἄνθρωπο, γιατί τό
προσωπεῖο του ἦταν ἄριστα προ-
σαρμοσμένο στό πρόσωπό του.
Ὤ, ἄν μπορούσαμε νά ἰδοῦμε
τόν καθένα ὅπως εἶναι στήν πραγ-
ματικότητα! Ὤ, ἄν εἴχαμε τήν ἱκα-
νότητα νά ξεκλειδώνουμε τά κρα-
νία τῶν ἀνθρώπων, γιά νά μαθαί-
νουμε τί σκεπτονται! Ὤ, ἄν εἴχαμε
τή δύναμη νά μποῦμε μέσα στίς
καρδιές τους καί νά δοῦμε τί φιλο-
ξενοῦν οἱ ἄνθρωποι!
Ὅμως, τέτοιες ἱκανότητες δέν ἔχουμε. Αὐτές
τίς ἔχει μόνο ὁ Θεός καί μάλιστα στόν ἀπόλυτο
βαθμό τους.
Ἐκεῖνος γνωρίζει τά λόγια μας καί τό βαθύτε-
ρο περιεχόμενό τους. Ἐκεῖνος γνωρίζει τή σιωπή
μας καί τό νόημά της. Ἐκεῖνος γνωρίζει μέ ἐνάργεια
τούς λογισμούς καί τίς ἐπιθυμίες μας, τίς ἐνθυμή-
σεις μας καί τίς λεπτομέρειες τῆς προσωπικῆς μας
ζωῆς.
Ἐμεῖς, ἐπειδή δέν ἔχουμε αὐτές τίς ἱκανότητες,
καλό εἶναι νά προσέχουμε καί νά προσευχόμαστε
νά μᾶς φυλάει ὁ Θεός ἀπό τά πρόσωπα πού εἶναι
κοντά μας ἤ μακριά μας. Νά μᾶς προστατεύει ἀπό
τούς ἐχθρούς μας, ἀλλά περισσότερο ἀπό τούς φί-
λους μας καί τούς συνεργάτες μας. Ἀπό ἐκείνους
πού κόπτονται γιά μᾶς φανερά καί ἀπό ἐκείνους
πού κρυφά θέλουν νά μᾶς ζημιώσουν. Ἀπό ἐκεί-
νους πού περιμένουμε νά ἐκδηλωθεῖ ἡ κακία τους
καί νά ξεσπάσει ἡ ὀργή τους, ὥστε, ὅταν ἐκδηλω-
θοῦν τά αἰσθήματά τους, νά ἔχουμε ἠρεμία. «Ἡτοι-
μάσθην καί οὐκ ἐταράχθην» (Ψαλμ. 118,60), ἔλεγε
ὁ Δαυίδ. Δηλαδή, ὅταν περιμένεις κάτι κακό ἀπό
κάποιον, εἶσαι ἕτοιμος καί δέν ταράζεσαι πολύ,
ὅταν γίνει. Νά μᾶς προστατεύει, ὅμως, περισσότε-
ρο ἀπό ἐκείνους πού δείχνουν ἀγάπη καί ἐνδια-
φέρον καί παρουσιάζουν τό καλό πρόσωπό τους,
γιατί αὐτῶν ἡ κακία, ὅπου ὑπάρχει, ὡς ἀπρόσμενη
εἶναι πιό πικρή καί περισσότερο ἐπικίνδυνη.
Τέλος, ἄς ἔχουμε κατά νοῦ, καί πρῶτος ὁ γρά-
φων, αὐτό πού ἔλεγε ἕνας Γέροντας σοφός «τή δι-
αίρεση γιά τόν κάθε ἄνθρωπο νά μήν τήν κάνεις 4
διά 2, ἀλλά 5 διά 2, γιά νά μένει καί ἕνα κρατού-
μενο!».
■
