Ενατενίσεις | Τεύχος 17 Μάιος - Αύγουστος 2012 | Ιερά Μητρόπολις Κύκκου και Τηλλυρίας - page 57

Eνατενίσεις 55
πα­ρα­βο­λές τούς ἀ­μυ­ή­τους καί μέ θε­ο­πτί­ες τούς
φω­τι­ζο­μέ­νους, καί ἀ­κό­μη γιά ὅ­λους πο­ρεύ­θη­κε
στόν Σταυ­ρό, ἔ­τσι καί ὁ Ἐ­πί­σκο­πος πού με­τέ­
χει τῆς μαρ­τυ­ρι­κῆς ἀρ­χι­ε­ρω­σύ­νης τοῦ Χρι­στοῦ,
δι­δά­σκει δια­φο­ρο­τρό­πως τούς κα­τη­χου­μέ­νους,
τούς φω­τι­ζο­μέ­νους καί τούς πι­στούς, πράγ­μα
τό ὁ­ποῖ­ο ση­μαί­νει ὅ­τι γνω­ρί­ζει ἀ­πό ὀρ­θό­δο­ξη
κα­τή­χη­ση, ἀ­πό θεῖ­ο φω­τι­σμό καί θέ­ω­ση.
Τό ἔρ­γο τοῦ Ἐ­πι­σκό­που
φαί­νε­ται στό ἀ­πο­λυ­τί­κιο πού
ἔ­χει κα­θο­ρι­σθῆ ἀ­πό τήν Ἐκ­
κλη­σί­α νά ψάλ­λε­ται στίς μνῆ­
μες ἁ­γί­ων Ἐ­πι­σκό­πων πού
μαρ­τύ­ρη­σαν γιά τόν Χρι­στό.
Εἶ­ναι γνω­στόν αὐ­τό τό ἀ­πο­λυ­
τί­κιο, ἀλ­λά δυ­στυ­χῶς δέν τοῦ
δί­νου­με τήν πραγ­μα­τι­κή του
ση­μα­σί­α.
«Καί τρό­πων μέ­το­χος καί
θρό­νων διά­δο­χος τῶν Ἀ­πο­στό­λων
γε­νό­με­νος τήν πρᾶ­ξιν εὗ­ρες θε­
ό­πνευ­στε εἰς θε­ω­ρί­ας ἐ­πί­βα­σιν.
Διά τοῦ­το τόν λό­γον τῆς ἀ­λη­θεί­ας
ὀρ­θο­το­μῶν καί τῇ πί­στει ἐ­νή­θλη­
σας μέ­χρις αἵ­μα­τος ἱ­ε­ρο­μάρ­τυς
Ἄν­θι­με, πρέ­βευ­ε Χρι­στῷ τῷ Θε­ῷ σω­θῆ­ναι τάς ψυ­
χάς ἡ­μῶν».
Θά ἐ­ντο­πι­σθοῦν με­ρι­κές βα­σι­κές ἔν­νοι­ες
πού ἐ­γκλεί­ο­νται σέ αὐ­τό τό κα­τα­πλη­κτι­κό τρο­
πά­ριο, τό ὁ­ποῖ­ο ἐκ­φρά­ζει ὅ­λη τήν δι­δα­σκα­λί­α
τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας γιά τό ἔρ­γο τοῦ ὀρ­θο­δό­ξου Ἐ­πι­
σκό­που.
Τόπρῶ­το εἶ­ναι ὅ­τι ὁἘ­πί­σκο­πος εἶ­ναι διά­δο­
χος τῶν θρό­νων, ἀλ­λά καί διά­δο­χος τῶν τρό­πων
τῶν Ἀ­πο­στό­λων. Θρό­νοι καί τρό­ποι συν­δέ­ο­νται
στε­νά με­τα­ξύ τους. Οἱ Ἀ­πό­στο­λοι κα­θα­ρί­σθη­
καν μέ τήν ἐ­νέρ­γεια τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος, καί
ἔ­φθα­σαν στήν θε­ω­ρί­α τοῦ ἀ­κτί­στου Φω­τός καί
στήν μέ­θε­ξη τῶν ἐ­νερ­γει­ῶν τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­
τος. Αὐ­τήν τήν ἔν­νοια ἔ­χει καί ὁ λό­γος τοῦ Ἀ­πο­
στό­λου Παύ­λου: «οὐκ εἰ­μι ἀ­πό­στο­λος; οὐκ εἰ­μι
ἐ­λεύ­θε­ρος; οὐ­χί Ἰ­η­σοῦν Χρι­στόν τόν Κύ­ριον ἡ­μῶν
ἑ­ώ­ρα­κα;» (Α΄ Κορ. θ΄, 1). Ἐ­δῶ φαί­νε­ται σα­φέ­
στα­τα ὅ­τι ἡ ἀ­πο­στο­λι­κή ζω­ή, συν­δέ­ε­ται μέ τήν
πνευ­μα­τι­κή ἐ­λευ­θε­ρί­α καί τήν ὅ­ρα­ση τοῦ ἀ­να­
στά­ντος Χρι­στοῦ. Δέν μπο­ρεῖ κα­νείς νά εἶ­ναι
διά­δο­χος τῶν θρό­νων τῶν Ἀ­πο­στό­λων, χω­ρίς νά
εἶ­ναι διά­δο­χος καί τῶν τρό­πων τῶν Ἀ­πο­στό­λων.
Τό δεύ­τε­ρο ση­μεῖ­οπού συν­δέ­ε­ται μέ τόπρο­
η­γού­με­νο εἶ­ναι ὅ­τι ὁ Ἐ­πί­σκο­πος ἔ­φθα­σε στήν
θε­ω­ρί­α, τήν ὁ­ποί­α βα­σί­ζει ἐ­πά­νω στήν πρά­ξη.
Ἡ πρά­ξη εἶ­ναι ἡ κά­θαρ­ση ἀ­πό τά πά­θη, καί ἡ
θε­ω­ρί­α εἶ­ναι ἡ θέ­α τοῦ ἀ­κτί­στουΦω­τός τῆς θε­ό­
τη­τος τοῦ Λό­γου. Αὐ­τή ἡ πο­ρεί­α κα­τέ­στη­σε τόν
Ἐ­πί­σκο­πο θε­ό­πνευ­στο καί ὀρ­θο­το­μεῖ τόν λό­
γο τῆς ἀ­λη­θεί­ας. Δέν (πρέ­πει νά) δι­δά­σκει τόν
λα­ό ἀ­πό ὅ­σα ἄ­κου­σε καί διά­βα­σε, ἀλ­λά κυ­ρί­
ως ἀ­πό τίς ἐ­μπει­ρί­ες του πού προ­έρ­χο­νται ἀ­πό
τήν πρά­ξη καί τήν θε­ω­ρί­α, καί ἀ­πευ­θύ­νει στό
ποί­μνιό του τούς ἀ­πο­κα­λυ­πτι­κούς λό­γους τοῦ
Θε­οῦ, τούς ὁ­ποί­ους ἔ­λα­βε ἀ­πό τόν Θε­ό, ἤ του­
λά­χι­στον ἑρ­μη­νεύ­ει ὀρ­θό­δο­ξα
τούς ἀ­πο­κα­λυ­πτι­κούς λό­γους
τῶν θε­ο­πτῶν Ἀ­πο­στό­λων καί
Πα­τέ­ρων.
Τό τρί­το ση­μεῖ­ο, συ­νέ­πεια
τῶν προ­η­γου­μέ­νων, πού δεί­χνει
τίς ὀρ­θό­δο­ξες προ­ϋ­πο­θέ­σεις
ἑ­νός ἁ­γί­ου Ἐ­πι­σκό­που, εἶ­ναι
ὅ­τι ὀρ­θο­το­μώ­ντας τόν λό­γο τῆς
ἀ­λη­θεί­ας, μπο­ρεῖ, μέ τήν Χά­ρη
τοῦ Θε­οῦ, καί νά μαρ­τυ­ρή­ση, νά
φθά­ση, δη­λα­δή μέ­χρι τήν ἔκ­χυ­ση
τοῦ αἵ­μα­τος, ἀ­φοῦ τό μαρ­τύ­ριο
δέν εἶ­ναι καρ­πός μι­ᾶς δυ­να­τῆς
θέ­λη­σης, ἀλ­λά καρ­πός θε­ο­πτί­
ας. Τό μαρ­τύ­ριο τοῦ αἵ­μα­τος ἐ­πι­
βε­βαι­ώ­νει ὅ­τι ἡ Χά­ρη τοῦ Θε­οῦ
διά τοῦ νο­ός δια­πορθ­μεύ­θη­κε στό σῶ­μα, καί γι΄
αὐ­τό τό σῶ­μα μπο­ρεῖ νά ἀ­ντέ­ξη τά βα­σα­νι­στή­
ρια καί νά δο­ξά­ζη τόν Θε­ό γι΄ αὐ­τά.
Τό τέ­ταρ­το ση­μεῖ­ο, κα­τά­λη­ξη τῶν ἀ­νω­τέ­ρω,
εἶ­ναι ὅ­τι ὁ ἅ­γιος Ἐ­πί­σκο­πος μπο­ρεῖ νά προ­σεύ­
χε­ται γιά τήν σω­τη­ρί­α τῶν ἀν­θρώ­πων, ἀ­φοῦ οἱ
προ­σευ­χές του ἔ­χουν δύ­να­μη καί μπο­ροῦν νά
εἰ­σα­κου­σθοῦν καί νά συ­ντε­λέ­σουν στήν σω­τη­
ρί­α τῶν ἄλ­λων. Δια­φο­ρε­τι­κά οἱ προ­σευ­χές δέν
ἔ­χουν δύ­να­μη, καί δέν μπο­ροῦ­με νά εἴ­μα­στε βέ­
βαιοι ὅ­τι αὐ­τός τόν ὁ­ποῖ­οπα­ρα­κα­λοῦ­με νάπρε­
σβεύ­ση εἶ­ναι ἅ­γιος. Μέ αὐ­τήν τήν ἔν­νοια γιά τόν
ἅ­γιο Ἰ­ά­κω­βο τόν Ἀ­δελ­φό­θε­ο λέ­γε­ται στό ἀ­πο­
λυ­τί­κιο ὅ­τι ἔ­χει «τό πρε­σβεύ­ειν ὡς Ἱ­ε­ράρ­χης».
Ἔ­τσι, λοι­πόν, οἱφρά­σεις «προ­ε­στώς τῆς εὐ­χα­
ρι­στια­κῆς συ­νά­ξε­ως» καί «φο­ρεύς τῆς μαρ­τυ­ρι­κῆς
ἀρ­χι­ε­ρω­σύ­νης τοῦ Χρι­στοῦ» συν­δέ­ο­νται στε­νά
με­τα­ξύ τους, ἔ­χουν με­γά­λη θε­ο­λο­γι­κή ση­μα­σί­α
καί ἀ­να­λύ­ο­νται δι­ε­ξο­δι­κά στό ἀ­πο­λυ­τί­κιο πού
κα­θό­ρι­σε ἡ Ἐκ­κλη­σί­α νά ψάλ­λε­ται στίς μνῆ­μες
τῶν ἁ­γί­ων ἐν­δό­ξων ἱ­ε­ρο­μαρ­τύ­ρων. Αὐ­τό δεί­χνει
καί τό ἔρ­γο καί τήν ἀ­πο­στο­λή τοῦ Ἐ­πι­σκό­που
μέ­σα στήν Ἐκ­κλη­σί­α.
Πολ­λοί Ἐ­πί­σκο­ποι κα­τά τήν προ­σφώ­νη­ση
στήν χει­ρο­το­νί­α τους σέ Ἐ­πί­σκο­πο, κά­νουν λό­
γο γιά τό ὅ­τι τήν ἡ­μέ­ρα ἐ­κεί­νη βι­ώ­νουν τήν προ­
σω­πι­κή τους Πε­ντη­κο­στή. Αὐ­τή ἡ φρά­ση εἶ­ναι
ἀ­δό­κι­μη θε­ο­λο­γι­κά, για­τί ἡ Πε­ντη­κο­στή δέν βι­