Eνατενίσεις
63
γνωρίζει, ὁ Θεός τοῦ εἶπε νά λαλήση στά ξηρά
αὐτά ὀστά «λόγον Κυρίου» καί νά δώση σέ αὐ
τά «πνεῦμα ζωῆς», νεῦρα καί σάρκες. Καί μόλις
ὁμίλησε ὁΠροφήτης καί ἀπηύθυνε τόν λόγο τοῦ
Κυρίου ἔγινε μεγάλος σεισμός, πρῶτα δόθηκαν
στά ξηρά ὀστά σάρκες καί νεῦρα καί δέρμα, καί
στήν συνέχεια, εἰσῆλθε σέ αὐτά πνεῦμα
«καί
ἔζησαν καί ἔστησαν ἐπί τῶν ποδῶν αὐτῶν, συναγω
γή πολλή σφόδρα»
(Ἰεζεκιήλ, κεφ. λζ΄).
Ἡ προφητεία αὐτή ἀναφέρεται καί στήν
ἐσχατολική ἀνάσταση τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά καί
στήν ἀνάσταση πού γίνεται ἀπό τώρα μέ τήν
Χάρη τοῦ Θεοῦ. Μέ τό Ἅγιον Πνεῦμα τά ξηρά
ὀστά, οἱ νεκροί πνευματικά ἄνθρωποι ἀνασταί
νονται ἀπό τά ἔργα τῆς ἁμαρτίας καί ἀποκτοῦν
τήν ζωή τοῦ Πνεύματος. Αὐτό γίνεται μέ τήν ὅλη
ἐκκλησιαστική ζωή, ὅπως τήν προσδιορίσαμε
μέ συντομία πιό πάνω. Καί ὁ Ἐπίσκοπος, εἶναι
ὁ Προφήτης πού ἐξ ὀνόματος τοῦ Θεοῦ λαλεῖ
τόν λόγον τῆς ἀληθείας, τῆς δυνάμεως καί τοῦ
ἁγιασμοῦ στόν λαό καί μέ τόν προφητικό αὐτόν
λόγο ἀνασταίνονται οἱ ἄνθρωποι. Ὁ Ἐπίσκο
πος πρέπει νά λαλῆ τόν λόγο τοῦ Θεοῦ στούς
νεκρούς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς μας, γιά νά λά
βουν πνεῦμα ζωῆς.
Μιά τέτοια ἑρμηνεία δίνει καί ὁ π. Γεώργιος
Φλωρόφσκυ γράφοντας:
«Κι ὅμως ἡπαλιάπροφητείαπαραμένει ἀκόμα
μιά προφητεία, ἤ μᾶλλον μιά προφητεία καί μιά
μαρτυρία μαζί. Ἡ ζωή ἀνέτειλε ἐκ τοῦ μνήματος,
ἀλλά τόπλήρωμα τῆς ζωῆς πρόκειται ἀκόμα νά ἔρ
θει. Τό ἀνθρώπινο γένος, κι αὐτοί οἱ σεσωσμένοι κι
αὐτή ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία, εἶναι ἀκόμα στήν κοιλάδα
τῆς σκιᾶς τοῦ θανάτου.
Ὁ οἶκος τοῦ Νέου Ἰσραήλ τοῦ Θεοῦ μοιάζει καί
πάλι πάρα πολύ μέ τά ξηρά ὀστά τοῦ προφητικοῦ
ὁράματος. Ὑπάρχει τόσο λίγη ἀληθινή ζωή μέσα
σ’ ὅλους μας. Ἡ πορεία τοῦ ἀνθρώπου μέσα στήν
ἱστορία εἶναι ἀκόμα τραγική καί ἐπισφαλής. Ὅλοι