Eνατενίσεις
67
l
Του Νίκου Γρ. Ζαχαρόπουλου
Ομότιμου Καθηγητή ΑΠΘ
Καθηγητή Πανεπιστημίου «Νεάπολις» Πάφου
ΗΟυτοπία
στηΖωήμας
Ο
ι πάμπολλες και απογοητευτικές
αποτυχίες που βιώνουμε στις μέ-
ρες μας οδηγούν τη σκέψη μας στις
ουτοπικές αντιμετωπίσεις της ζωής
από μέρους της ταλαιπωρούμενης
συνεχώς ανθρωπότητας. Θαρρείς και η ουτοπία
είναι συνυφασμένη με τη ζωή μας. Από τη στιγμή
που άρχισε να αναπτύσσεται η αστική κοινωνία
–και όχι μόνο- και να εδραιώνει τη θέση της, η ου-
τοπική ιδεολογία έκανε μεγαλόπρεπα την εμφάνι-
σή της. Είχε τους θεωρητικούς της υποστηρικτές
όσο και τους απηνείς κατακριτές της, ενώ δεν έλει-
ψαν οι φανατισμένοι οπαδοί της.
Αυτοί που στράφηκαν κατά κύριο λόγο στις
μεγάλες ουτοπίες που γεννήθηκαν από την Ανα-
γέννηση και εξής ήταν τα κοινωνικά στρώματα
των απελπισμένων, τα οποία έπρεπε όμως, χωρίς
καν να το αντιληφθούν, να δώσουν ένα σοβαρό τί-
μημα της μετάβασης από ένα ορισμένο σύστημα,
κατά κύριο λόγο οικονομίας, σε κάποιο άλλο νεο-
φανές και δήθεν ελπιδοφόρο. Αυτοί που διέθεταν
τη μεγάλη ιδιοκτησία, ή και τα μέλη της κρατικής
εξουσίας, με τη συμπεριφορά τους, τον τρόπο επι-
δίωξης από μέρους τους του κέρδους, τη σπάταλη
και γεμάτη απολαύσεις ζωή τους, προκαλούσαν το
σχηματισμό ρεύματος των μαζών προς την ουτο-
πία.
Η παράθεση της ιστορίας αυτού του τόσο δια-
δεδομένου φαινομένου της ανθρωπότητας, με την
παράξενη ποικιλία του, απαιτεί μακρό λόγο. Μια
απλή σύντομη αναφορά είναι όμως, ίσως, απαραί-
τητη.
Αναζητώντας “Ρεαλισμό” στηνΟυτοπία
