Eνατενίσεις
75
l
Της Αιμιλίας Ποΐζη
Στονήχο
του βιολιού
Αυγουστιάτικη νύχτα, δημιούργημα των απλών θνητών
απόλαυση των λίγων, με θύμησες ξεχασμένων τραγουδιών.
στις φωνές που’ναι δοσμένες, στα κατορθώματα των ικανών,
αναζήτηση των χαμένων θησαυρών στο όνομα των απλών πιστών.
Στων εκλεκτών, στης φύσης το απέραντο κενό που δίνεται για ιερό σκοπό
στων σπουδαίων απολαύσεων, στο άγγιγμα των ξεχασμένων ηδονών,
στις αφηγήσεις των λιγοστών, σπουδαίων που απέμειναν οραματιστών.
Στα βήματα του πρώτου, που κοιτά στο όνειρο με τρόπο ευλαβικό,
χαρίζεται της νύχτας ο μοναδικός σκοπός, ήχος παντοτινός.
Το μέρος γνώριμο εδώ και καιρό, κρυμμένο πάντα απ’ το βουνό
στη θύμηση όλων έργο του αιώνιου εμπνευστή όλων των θνητών.
Στη δύναμη αυτών που γευτήκαν την ιδία την ανάσταση των ψυχών,
στην τελετή δοσμένη στο σκοτάδι, στο φως του φεγγαριού
στο βράδυ του Αυγούστου, στο γλέντι του εκλεκτού.
Νύχτα δοσμένη στην απόλαυση ενός αληθινού έτοιμου θεού
στου μυστηρίου, που απλώνεται στις επιθυμίες του δημιουργού.
Ήχος γνώριμος, η μελωδία του βιολιού, στου Αυγουστιάτικου ολόγιομου φεγγαριού
στις επιθυμίες των ανεκπλήρωτων θεών, που ενδίδουν σε ήχους εξαίσιων φωνών.
αυτών που συνεπήρε το θέαμα, που χάνεται άξαφνα με το συναπάντημα της αυγής
τυλιγμένη στο μυστήριο της νύχτας, βρέθηκε η γυάλινη μορφή …πίσω απ’ το βουνό.
Στον εμπνευστή των ίδιων των θεών, στον οραματιστή που γεύεται το δημιούργημα
όλων των δημιουργών. Στον άνθρωπο που χαρίζει στο όνειρο μοναδικό σκοπό.
■
