Eνατενίσεις
53
l
Τοῧ Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱεροθέου Βλάχου
Ὁ Ἐ
πί
σκο
πος
εἶ
ναι Δε
σπό
της
ἤ Διά
κο
νος;
ό ἐρώτημα:
«Ὁ Ἐπίσκοπος εἶναι Δε
σπότης ἤ διάκονος;»
τίθεται συχνά,
ἐπειδή μερικοί Ἐπίσκοποι συμπερι
φέρονται ὡς δεσπότες, μέ τήν κοσμι
κή ἔννοια τοῦ ὅρου, καί ὄχι ὡς διά
κονοι τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ ἤ ἐπειδή οἱ
ἄνθρωποι διακρίνονται ἀπό ἀντιεκκλησιαστι
κό ἦθος καί δέν θέλουν νά δεχθοῦν τήν ἐξουσία
τῶν Ἐπισκόπων καί ἔτσι ἀφήνεται νά ἐννοηθῆ
ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος δέν εἶναι δεσπότης, ἀλλά διά
κονος.
Πράγματι, ὁ ὅρος δεσπότης ἔχει ἀποκτήσει
μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου μιά κοσμική ἔννοια,
προσδόθηκε στούς Αὐτοκράτορες τῆς Ρωμαϊ
κῆς Αὐτοκρατορίας, καί στούς ἄρχοντες τῶν Δε
σποτάτων. Ἔτσι, ὅταν χρησιμοποιεῖται αὐτός ὁ
ὅρος σήμερα γιά νά χαρακτηρίση τούς Ἐπσκό
πους δημιουργεῖ πολλούς συνειρμούς πού ἀπο
μακρύνουν τήν σκέψη ἀπό τήν ἀποστολή του
στήν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία εἶναι καθαρά διακονι
κή-ποιμαντική-θεραπευτική.
Τήν σύγχυση αὐτή ἐπέτεινε καί ἡ συμμετοχή
τῶν δυτικῶνΚληρικῶν ἀπό τόν 8οαἰώνακαί με
τά στό φεουδαλιστικό σύστημα τῆς Δύσης, πού