102
Eνατενίσεις
ἑαυτό μας. Ὁ Θεὸς μᾶς εἶναι περιττός. Φθάνου-
με ἔτσι σὲ ἀδιέξοδα, σὲ κρίση καὶ βλέπουμε τὸ
μοναδικὸ Σωτήρα μας, τὸ Χριστό μας, ἀπέναντί
μας, νὰ μᾶς κοιτάζει μὲ ἀπορία λέγοντάς μας:
«Λαέ μου, τί ἐποίησά σοι καὶ τί μοι ἀνταπέδω-
κας;».
Προσέξατε, λέει ὁ Θεός μας, ὅσοι ἀξιωθή-
κατε νὰ ἀποκτήσετε πλοῦτο, καί ἀνεβήκατε τὰ
σκαλοπάτια τῆς κοινωνικῆς, ἐπαγγελματικῆς,
πολιτικῆς, ἐπιστημονικῆς καταξιώσεως. Τίπο-
τα δὲν ἐπιτύχατε μόνοι σας, ἄσχετα ἂν τὸ ὁμο-
λογεῖτε ἢ ὄχι. Ἐγὼ τὸ ἐπέτρεψα! Ἐγὼ σᾶς κατέ-
στησα διαχειριστὲς τοῦ πλούτου, τῆς οἰκογενεί-
ας, τῆς γνώσεως, τῆς πατρίδος! Σᾶς κατέστησα
διαχειριστές, ἀλλὰ ὄχι ἀνεξέλεγκτους. Καὶ νὰ
γνωρίζετε ὅτι ὅσοι πορεύονται σύμφωνα μὲ
τὶς ἐντολές μου περισσότερα θὰ ἀποκτήσουν.
Ὅσοι, ὅμως, λέγουν ὅτι μόνοι τους τὰ ἀπέκτη-
σαν καὶ μόνοι τους καταξιώθηκαν καὶ ὅτι Ἐγὼ
δὲν ἔχω θέση στὴ ζωή τους, ὄχι μόνο δὲν θὰ ἀπο-
κτήσουν περισσότερα, ἀλλὰ θὰ χάσουν καὶ ὅσα
μέχρι σήμερα ἀπέκτησαν. «Πλούσιοι ἐπτώχευ-
σαν καὶ ἐπείνασαν, οἱ δὲ ἐκζητοῦντες τὸν Κύρι-
ον οὐκ ἐλαττωθήσονται παντὸς ἀγαθοῦ» (Ψαλμ.
33,11).
Ὁ Θεὸς δίνει, ὁ Θεὸς παίρνει. Πολλοὶ μὲ τὴν
ἀπόκτηση ὑλικῶν ἀγαθῶν καὶ κοσμικῆς εὔκλει-
ας νομίζουν ὅτι ἔχουν κυριεύσει τὸ σύμπαν καὶ
ὁ ἐγωϊσμός τους τοὺς ὁδηγεῖ σὲ ἠθικὴ κατάπτω-
ση. Ἁμαρτία, ἀσυδοσία, πορνεία, σκληροκαρ-
δία, ἀλαζονεία, κοσμικὸ φρόνημα, εἶναι μερικὲς
ἀπὸ τὶς πτώσεις ποὺ ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς στοὺς
ἀχάριστους καὶ ἀγνώμονες τῶν εὐεργεσιῶν Του
καὶ τῶν ἀγαθῶν ποὺ πλουσιόδωρα τοὺς χάρι-
σε. Μὴ γένοιτο νὰ πέσουμε σὲ τέτοιες ἁμαρτί-
ες, ποὺ ἀπορρέουν ἀπὸ τὸ ἐγωϊστικὸ φρόνημα
τῶν ἀνθρώπων καὶ τὴν αὐτονόμησή τους! Τότε
τὰ χάνουμε ὅλα καὶ μᾶς ἀκολουθεῖ ἡ αἰσχύνη
τῆς παρούσας ζωῆς καὶ ἡ αἰώνια ἀπομακρυνσή
μας ἀπὸ τὸ Θεό μας, ποὺ θὰ μᾶς πεῖ, ὅταν τοῦ
χτυπήσουμε τὴν πόρτα τῆς οὐράνιας παστάδος
Του: Δὲν σᾶς ξέρω, «οὐκ οἶδα ὑμᾶς» (Ματθ. κε΄
12)! Μείνετε ἐκτὸς νυμφῶνος, γιατὶ δὲν διαχει-
ριστήκατε καλὰ τὰ ἀγαθὰ ποὺ σᾶς ἔδωσα. Ἐνῶ
δὲν σᾶς τὰ χάρισα, ἐσεῖς τὰ οἰκειοποιηθήκα-
τε σὰν ἐντελῶς δικά σας. Ἡ ἀχαριστία σας σᾶς
μώρανε καὶ σᾶς ὁδήγησε σὲ ἀπομάρυνση ἀπὸ
Ἐμένα, ποὺ φρόντιζα νὰ γεμίζω μὲ ἀγαθὰ κάθε
σας ἐπιθυμία, πρωτίστως μὲ αὐτὰ ποὺ συντε-
λοῦσαν στὴ σωτηρίασας. Ἀμφιβάλλετε ὅτι θέλω
ὅλους νὰ σᾶς σώσω; Ὅλους σᾶς ἀγαπάω, παρὰ
τὶς ἀδυναμίες καὶ πτώσεις σας! Μόνο τὴν ἀχαρι-
στία σας ἀπεχθάνομαι, γιατὶ αὐτὴ σᾶς ἀπομα-
κρύνει ἀπὸ κοντά μου!
Ἡ προσωπική μας κρίση καὶ ἡ κρίση τῆς
κοινωνίας μας σήμερα, κρίση παρατεινόμενη,
εἶναι ἀπόρροια τῆς ἀχαριστίας μας πρὸς τὸ Θεό
μας. Συνεχίζουμε νὰ μὴν ἀλλάζουμε τρόπο ζωῆς
μὲ εὔλογη συνέπεια τὴν κοινωνικὴ ἀναταραχή,
ποὺ πολλὲς φορὲς παίρνει ἐκρηκτικὲς διαστά-
σεις. Ὀργιζόμαστε κατὰ τῶν κρατούντων, ἀγα-
νακτοῦμε, κάθε ἕνας μας γιὰ διαφορετικό, προ-
σωπικὸ λόγο, κατὰ τῶν πολιτικῶν ἀρχόντων,
τοὺς ὁποίους μάλιστα ἐμεῖς οἱ ἴδιοι ἐκλέξαμε,
γι’ αὐτὸ καὶ μιὰ λαϊκὴ ρήση λέει: « Κατὰ τὸ λαὸ
καὶ οἱ ἄρχοντες». Βλέπουμε, λοιπόν, στὶς ἡμέρες
μας νὰ ἐπιβεβαιώνεται ἡπροφητεία τοῦ Σαμου-
ήλ, γιὰ τοὺςἙβραίους, ὅταν ἤθελαν νὰ ἐκλέξουν
βασιλιά: «Προσέξτε, γιατὶ αὐτὸςποὺθὰβγάλετε
θὰ σᾶς πάρει τὴν ἀκίνητη περιουσία σας καὶ θὰ
τὴ δώσει στοὺς δικούς του. Ἀπὸ τὰ κινητά σας
θὰ σᾶς πάρει τὸ ἕνα δέκατο. Θὰ σᾶς κάνει δού-
λους του καὶ ὅταν φθάσετε νὰ ζητήσετε ἀγανα-
κτισμένοι τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, Ἐκεῖνος θὰ σᾶς
πεῖ: Γιατὶ μεμψιμοιρεῖτε; Ἐσεῖς δὲν ἐκλέξατε
αὐτὸν γιὰ βασιλιά σας; Ἐσεῖς ἔχετε τὴν εὐθύνη
τῶν πράξεών σας καὶ μὴ δυσανασχετεῖτε»! (Α’
Βασιλειῶν 8, 14-18). Σήμερα καὶ ἐμεῖς οἱ Ἕλλη-
νες δυσανασχετοῦμε γιὰ τοὺς ἡγέτες μας, ἀλλὰ
φέρουμε ἀκέραια τὴν εὐθύνη τῆς ἐκλογῆς τους.
Τουλάχιστον ἂς φροντίσουμε στὸ μέλλον νὰ
ἐκλέξουμε τίμιους, εὐσεβεῖς, φιλοπάτριδες, πι-
στοὺς Χριστιανούς, γιὰ νὰ μᾶς ἐκπροσωποῦν
καὶ νὰ νὰ μᾶς κυβερνοῦν.
Ἔχει ὁ Θεὸς καὶ θὰ μᾶς στείλει χρηστούς
ἡγέτες, ἀφοῦ ὅπως ἀναφέρει ὁ Σοφός Σειράχ:
«Βασιλεὺς ἀπαίδευτος ἀπολεῖ τὸν λαὸν αὐτοῦ,
καὶ πόλις οἰκισθήσεται ἐν συνέσει δυναστῶν»
(Σοφ. Σειράχ 10, 3-4).
Πρώτιστα, ὅμως, ὀφείλουμε ὅλοι μας νὰ συ-
νέλθουμε, νὰ ἀλλάξουμε τρόπο ζωῆς, νὰ ἔλθου-
με σὲ ἐπίγνωση, νὰνιώσουμε τὴνἁμαρτωλότητά
μας καὶ νὰ ζητήσουμε τὸ θεῖο ἔλεος καὶ τὴ θεία
βοήθεια. Καὶ νὰ εἴμαστε βέβαιοι, ὅτι ὁ καλὸς
Θεός μας, θὰ ἔλθει ἀρωγός μας βλέποντάς μας,
ὅπως τοὺς μετανοημένους Νινευΐτες.
Νὰ γνωρίζουμε ὅτι, ὅπως ὁ Ἀπόστολος
Παῦλος διαβεβαιώνει: «Πιστὸς ὁ Θεός, ὃς οὐκ
ἐάσει ὑμᾶς πειρασθῆναι ὑπὲρ ὃ δύνασθε, ἀλλὰ
ποιήσει σὺν τῷ πειρασμῷ καὶ τὴν ἔκβασιν τοῦ
δύνασθαι ὑμᾶς ὑπενεγκεῖν» (Α΄ Κορινθ. ι’ 13).
Δίνει ὁ Θεὸς τοὺς πειρασμούς, δίνει τὴν κρίση,
ἀλλὰ δίνει καὶ τὴ λύση, τὴν αἴσια ἔκβαση. Ἔτσι,
μετά τό πέρας τοῦ κλυδωνισμοῦ, θὰ ἔλθει ἡ γα-
λήνη, μετὰ τὴν τρικυμία, ἡ νηνεμία, γιὰ νὰ ἀνα-
φωνήσουμε μὲ βεβαιότητα τὸ ψαλμικό: «Διήλ-
θομεν διὰ πυρὸς καὶ ὕδατος, καὶ ἐξήγαγες ἡμᾶς
εἰς ἀναψυχήν» (Ψαλμ. 65, 12).
■
